‘Zou ik hier nu wel een blog over schrijven?’ was mijn eerste gedachte toen ik ging zitten om te gaan schrijven hoe ik met dit hele gebeuren omga. Ja ik schrijf er een blog over, en wel uit hele egoïstische beweegredenen namelijk dat ik mij ei gewoon kwijt wil. Gelukkig heb ik een blog met een toffe groep trouwe lezers dus schrijf ik. Want ik wil gewoon even tegen jullie aankletsen, klagen maar ook de lichtpuntjes delen. Dus bij deze: Corona crisis, hoe ga ik hiermee om.
Ik weet nog dat het in het begin vooral iets was waar ik een beetje lacherig van werd. Ver van mijn bed show, China is heel ver weg dus wie doet mij wat? Dat een beetje. Ik heb een videofragment (voor mijn YouTube kanaal wat ik ook niet van de grond krijg, want te kritisch en te vaak vergeet ik om die camera te laten draaien) waarin ik in de auto zit en vertel over dat het virus ons land heeft bereikt. En dat ik niet vrees voor levens maar voor het songfestival.. Echt ik kijk inmiddels ook met schaamte naar dat stukje ongeloof. Toen was mijn grootste zorg dus nog of het songfestival wel zou doorgaan.
Toen we nog lacherig waren..
De eerste maatregelen.
Maar al vrij snel daarna, ik geloof een week later, kwam onze minister-President met de eerste maatregelen op de proppen zetten. Geen handen schudden en daar waar mogelijk anderhalve meter afstand bewaren. Nog steeds werd er een beetje lacherig om gedaan. Al begon ik mij toch ook wat zorgen te maken, vooral om Kim (mijn dochter) die zwanger is. Kim had nog allerlei ontzettend leuke plannen zoals naar een babybeurs gaan en naar een beautyfarm. Helaas ging dat niet door.
De maatregelen die volgde zette vervolgens al onze levens een beetje op zijn kop. Scholen gingen dicht en veel mensen moesten verplicht thuiswerken. Restaurants, kroegen, concerten de hele mikmak mocht niet meer. De eerste week ging ik vol erin. Teun thuis laten leren ging goed, hij werkt zelfstandig. We maakte tekeningen voor het bejaardencentrum en zette een beer voor de raam. (nou ja Nijntje bij gebrek aan een beer)
De eerste weken gingen voorbij, boodschappen doe ik nu alleen. Handschoenen aan en achter de strepen blijven in de supermarkt word een normaal iets. Ik vond en vind het nog steeds een raar beeld. Ook deed ik mee aan twee online uitdagingen namelijk een van Fred van Leer (volg je hem nog niet op Instagram, zeker doen voor je dagelijkse lach) Ik maakte van een kussen een jurkje, de Challenge heeft de hashtag #quarantinepillowchallenge en ik heb er een ochtend plezier aan beleefd!
De andere Challenge die ik te leuk vond om te doen was die van @tussenkunstenquarantaine. Je gebruikt voor deze Challenge spullen uit je huis waarmee je dan een kunstwerk namaakt. Toen ik meedeed hieraan zaten ze op 300 volgers zoiets. Inmiddels is dit account explosief gegroeid naar 212K volgers!! Hoe bizar en tof!
Lamgeslagen.
Maar na die eerste weken werd ik overvallen door een lamgeslagen gevoel. Waar gaat dit heen, hoe moet dat nu met Teun en Kim. Wanneer kan ik weer op stap met mijn vriendinnen. Een hapje eten buiten de deur maar ook gewoon slenteren door de stad. Wanneer komt dat terug?? En de angst voor Corona begon ook door te wegen. Ik heb Reuma en COPD en val in de risicogroep. Gelukkig heb ik dat van mij af kunnen schudden, angst is een slechte raadgever tenslotte.
En nu zijn we inmiddels 5 weken verder, het lamgeslagen gevoel is soms nog aanwezig. Maar ook heb ik een dankbaar gevoel. Wij wonen fijn, hebben een tuin en het weer zit ons ook mee. Inmiddels heb ik met Kim ook een manier gevonden om elkaar toch te blijven zien. Op afstand weliswaar maar we wandelen elke 2 weken een paar uur met elkaar. Ik rijd met plezier naar haar toe en we kletsen heerlijk bij. Teun leer ik koken en de bordspelletjes zijn niet aan te slepen!
Hoe het verder gaat dat weet niemand. Ik verwacht dat de scholen nog lang niet opengaan en ook het sociale leven zal nog wel een hele poos on hold staan. Maar ik ben dankbaar voor wat ik wel heb, een lieve man, fijne kinderen en een huis met tuin! Daar houd ik mij aan vast. Ik hoop dat jullie ook een lichtpuntje hebben om je aan vast te houden. Hou vol, hou afstand en blijf thuis waar mogelijk lieve mensen! Take care!
Liefs Andrea
Bekijk voor alle richtlijnen de site van het RIVM.
23 Reacties
Het “nieuwe normaal” voelt nog steeds vreemd vind ik. Soms word ik wakker en dan ben ik die corona vergeten (de dag ook trouwens…) en dan komt het besef weer. Ik zou zo graag gewoon naar mijn moeder gaan en lekker op pad ergens heen. Komt wel weer, zeker weten!
Oh Anjes ik heb dat ook! Het nieuwe normaal doe ik niet aan mee! Het is niet normaal! Hou je taai! X
Mooi om te lezen hoe jij de afgelopen periode hebt beleefd. Spannend met een zwangere dochter en je eigen gezondheid. Je schrijft er toch een soort van “luchtig” over. (Sorry voor de woordspeling) dat is fijn.
Dank voor het delen
Het kan altijd veel erger hou ik mezelf voor! We hebben echt mazzel met ons huis & tuin. Dankje voor het lezen! X
Ik werk met Chinezen fabrikanten en zag deze “ellende” van mijlen af aan aankomen. Grap is, in februari moest alle bussiness uit China weggetrokken worden vanwege Corona. En inmiddels zijn ze het enige land op de wereld waar weer wat gebeurt. Dus heb goede hoop dat we over 4 maanden weer normaal kunnen doen. Wanneer is Kim uitgerekend? Hoop dat je tegen die tijd gewoon weer mag knuffelen want man wat moet dat raar zijn als je als kersverse Oma je kleinkind (en je lieve dochter en haar lief) niet een knuffel kan geven! Ik duim voor je
Liefs, Reina
Kim is 2 augustus uitgeteld, we hebben dus nog even. Ze wil graag dat ik bij de bevalling ben, ik hoop dat dit gaat lukken! X
Ik duim voor jullie beide dat dat jullie gegund is!
Fijn dat je het toch gedeeld hebt. Bij mij overheerst helaas nog steeds angst en iedere persconferentie vind ik steeds weer een soort van spannend. Ik hoop voor de hele wereld dat alles een keer weer normaal zal worden, we gaan het beleven met zijn allen. Dikke kus Dee (bijdee op insta)
Ik ben ook nerveus voor de persconferentie Dee! Ik ben heel benieuwd waar ze morgen mee komen! hou je taai meis! X
‘Mooi’ kijkje in jouw leven tijdens deze onwerkelijke periode. Ik heb zelf nog liever dit dan een oorlog dus probeer mezelf voor te houden dat het nog veel erger kan. Als je deze blog over 20 jaar nog eens leest is het inmiddels een aantal pagina’s in een geschiedenisboek waar je kleinkind uit geleerd heeft. Best bijzonder eigenlijk. Dikke tût van mij
Dankjewel voor je openheid. Het gaat op en af met mijn gevoelens. Ik kan er ontzettend verdrietig van zijn en denk dan weer heeft geen zin Marilu. Pluk de dag,een cliché maar zo waar. Blijven in het nu kijken wat vandaag brengt.
Dat is ook een goede instelling denk ik! We weten niks dus vooruitkijken maakt alleen onzeker! Hou je taai! X
Dat is ook zo natuurlijk! Al vind ik de angstige blikken en soms ook boze blikken van mensen ook eng. Dikke koes terug X
Het lamgeslagen gevoel waar je over praat is herkenbaar en groeit hier alleen maar. Komt vooral omdat ze op mijn werk mensen moeten gaan ontslaan en die onzekerheid is killing. Gelukkig hebben we een tuin en kunnen we naar buiten, maar de zorgen zijn inmiddels groter dan de lichtpuntjes. We video bellen met iedereen om gezichten te blijven zien en dat is soms zelfs hilarisch, maar niet hetzelfde. Ik hoop maar dat we zo snel mogelijk weer een draaiende economie hebben.
Al die ondernemers, bedrijven, en zzpers.. mijn hart huilt voor hun. Gelukkig is de sector waar mijn man werkt niet getroffen (vooralsnog) maar ik hoop net als jij dat we in 2021 (dit jaar kun je denk ik afschrijven) weer in de plus gaan qua economie.
Het blijft onwerkelijk wat er nu op de wereld gebeurd maar het is echt aan de hand. Ik voel me een beetje hetzelfde als jij. Begon lacherig, toen serieus en toen een diepe dip. Momenteel kan ik me er redelijk aan over geven. Ik hoop dat ik dat vast kan houden want dat werkt het beste heb ik gemerkt.
Ik ga per dag verschillend maar probeer elke dag iets positiefs te zien! Hou je sterk he! X
Precies zoals je beschrijft was het voor velen denk ik in het begin hoor Dré , nie zo gek ook eigenlijk want dit kenden we natuurlijk niet …niemand !
We leren ermee om te gaan , maar zei toevallig vanmiddag nog dat ik s’morgens nog weleens wakker word en denk… oh kak tis echt en is er nog … en dan even dat klote gevoel .
We gaan zien wat het allemaal gaat worden en idd proberen te genieten van het kleine maar niet minder belangrijke om ons heen he… en dat we zelf en onze liefdes gezond blijven !
een dikke knuffel mup ❤️❤️❤️
Ik heb dat gevoel heel erg als ik van de winkel afkom! Echt vreselijk vind ik het daar.. de hele sfeer is zo naar. Gelukkig hoef ik maar 1 x per week. Hou je taai lieverd! X
You toooo ! ❤️
Hoe ga ik er mee om? Heel dubbel. Het thuis zitten vind ik heerlijk. Verveel me nooit en samen met mijn Peter gaat dat heel goed. Wij waren al aardige kluizenaars maar zijn nu specialisten! De wereld buiten vind ik lastig. Ik heb autisme en kan er niet tegen als mensen zich niet aan de afspraak houden. Hoe moeilijk is het, 1.5 meter afstand? Hoe moeilijk is het om rekening met elkaar te houden in een winkel? Boodschappen doen vind ik een crime… grote groepen heeft me altijd al benauwd. Nas hey boodschappen doen ben ik doodmoe en moet zeker en dag bijkomen. Van het nieuws op tv word ik verdrietig… de bejaardenhuizen… een steek in mijn hart… de toekomst? Denk dat dit nog wel een tijdje duurt.
Lief Andreetje, het is wat hè. Hier ook ups en downs vooral omdat ik niet naar mijn ouders op bezoek kan omdat zij tot de risicogroep behoren. Maar wij zijn sterk Dreetje, en het gaat jou lukken en mij lukken. En wat jij zegt, kijken naar wat je hebt maar dat moeten eigenlijk veel meer mensen doen. Kijken naar wat ze hebben en niet alleen nu. Dikke kus lief XXX
Ik hang de vlag uit als we weer kunnen knuffelen Yvette! Tot die tijd houden we ons sterk XX