Blog ‘Oudere meisjes’ deel #50

Vandaag aan het woord Yukiko. Een bijzonder mooie naam voor een bijzonder mooi mens. Yukiko geeft een inkijkje in haar leven, haar filosofieën over de vragen die ik gesteld heb. Ik kan mij erg vinden in haar kijk op het leven. Net als alle voorgaande vrouwen heeft ook deze vrouw haar stenen te dragen. En draagt ze deze waardig. Lees mee met het verhaal van deze mooie levenskunstenares.  

Stel jezelf voor, wie ben je en wat doe je

Ruim 48 jaar geleden werd ik geboren in Geldrop, een klein dorp tegen Eindhoven, alwaar mijn ouders mij de naam Yukiko gaven. De naam is Japans, zelf ben ik dat niet, al stroomt er wel Aziatisch bloed door mijn aderen. Ik groeide op in Apeldoorn en zag daarna bijna alle hoeken van Nederland, om te eindigen in het pittoreske oude gedeelte van Houten. Hier woon ik samen met mijn partner en jongste zoon. Ik hoop hier oud te worden, want na twaalf verhuizingen vind ik het nu wel genoeg geweest, dat gesleep met meubels en dozen.

Ik ben moeder van zes geweldige kinderen, drie jongens* en drie meisjes, waarvan vijf in leven (*mijn middelste zoon overleed drie uur na zijn geboorte). Vier van de vijf kinderen zijn reeds volwassen. De oudste is 28, ik ben dus relatief jong moeder geworden. De jongste is nu 14.

Naast het moederschap ben ik voor gemiddeld 25-35 uur per week werkzaam als ZZP-er. Ik ben op papier webtekstschrijfster, maar ik doe in de praktijk allerhande tekstwerk (schrijven, correctie, redactie). In de overige uren ben ik kunstenares. Ik schilder en teken in opdracht en geef daarnaast tekenles. Op dit moment volg ik een opleiding, waarna ik me meer wil gaan richten op het geven van individuele workshops therapeutisch tekenen voor volwassenen.

Waar ben jij het meest trots op bij jezelf

Trots is geen eigenschap die ik mijzelf toebedeel, maar ik ben best blij dat ik mijn leven ten volste leef. Sinds een paar jaar weet ik dat ik in de categorieën ADD en HSP val. Ik doe weinig met die diagnoses, maar het verklaart tenminste waarom ik mijn hele leven al het gevoel heb net niet mee te komen en altijd achter de feiten aan te lopen. Het zorgt dat ik snap waarom ik als kind altijd te horen kreeg “het zit er wel in, maar het komt er niet uit”. Inmiddels kan ik tot mijn eigen tevredenheid concluderen dat wat er altijd al in zat, best aan de oppervlakte is gekomen. Een aantal van mijn kinderen heeft ook diagnoses in die hoek. Het is niet makkelijk, maar ook zij vinden hun weg.

Verder ben ik al meerdere keren levenskunstenaar genoemd door anderen (ze noemen me met hetzelfde gemak een heks, dus ik hecht er vooral niet teveel waarde aan). Geen idee wat ze precies bedoelen, maar ik vat het op als een compliment. Ik denk dat men vooral doelt op het feit dat ik regelmatig omver ben geblazen door het leven in al haar facetten, maar uiteindelijk altijd weer terug weet te veren. Zelfs die keer dat ik knakte in de vorm van een burn-out, kwam ik uiteindelijk weer overeind. Echt trots voel ik mij over bovengenoemde dus niet, want het is niet iets wat ik persoonlijk presteer. Het is zoals ik in elkaar steek, dus dankbaarheid is meer op zijn plek.

Wat vind je het leukste aan ouder worden?

Mentaal gezien is ouder worden een feest. Vooral het verkrijgen van inzichten is erg prettig. Ik ben met het ouder worden ook milder geworden. Naar anderen, maar vooral ook naar mezelf. Ik hoef mij niet meer zo nodig te buigen naar normen en idealen van anderen en anderen hoeven niet meer aan mijn verwachtingen te voldoen. Dat geeft rust.

Op zich ben ik een positief en optimistisch denkend mens, altijd al geweest. Maar vroeger kon ik ook een innerlijke boosheid voelen naar het leven toe. Ik weet nog dat er een moment kwam dat ik wenste dat ik mezelf niet meer zo boos en gefrustreerd voelde. Ik handelde in de ogen van anderen meestal wel op een positieve manier, maar voelde vanbinnen toch een diepe frustratie. Als vanzelf kwamen er lessen op mijn pad die er voor zorgden dat ik die negatieve gevoelens kon laten varen, dat mij niet van alles is aangedaan, maar dat ik zelf kon kiezen hoe ik met tegenslagen om kon gaan. En dat alles goed was zoals het was. Het is zo fijn om met een zachte blik om je heen te kunnen kijken. Als ik me nu nog eens gefrustreerd voel, kan ik het observeren en er afstand van nemen. Ik wou dat ik dat had gekund toen ik nog jong was, dan was ik destijds denk ik een meer ontspannen moeder geweest.

Tot slot ben ik, zolang als ik mij kan herinneren, heel intuïtief ingesteld. Met het ouder worden heb ik echter geleerd daar beter naar te luisteren en er op te vertrouwen, in plaats van achteraf te denken “maar ik wist eigenlijk wel beter”.

Wat zou je willen meegeven aan andere jongere vrouwen en meisjes

Het heeft geen zin om je aan anderen te meten, ook niet als ze wat van jou vinden; laat hen maar kletsen of denken. Er is altijd iemand mooier, beter, artistieker, slanker, intelligenter. Verspil geen energie aan andermans doelen behalen, je hebt al genoeg aan je eigen. Er zijn altijd mensen die jou(w creaties) niet leuk vinden, zoals er ook altijd mensen zijn die jou en je prestaties juist geweldig vinden. Wees maar gewoon jezelf dus, dan ben je altijd je eigen beste versie.

En: neem het leven zoals het komt, maar wel in actieve houding, niet afwachtend. Met actieve houding bedoel ik: blijf jezelf altijd ontwikkelen. Juist als je je slecht voelt of weinig energie hebt. Het hoeft immers niet altijd een moeilijke studie, spannende wereldreis of duur coachingstraject te zijn. Gewoon een boeken lezen, podcasts luisteren, nieuwe dingen uitproberen. En dit kun je iedere dag doen: oppervlakkigheden in gesprekken vermijden en eens een verdiepende vraag stellen. Een hele eenvoudige en interessante vorm van zelfontwikkeling.

Wat vind je minder leuk aan het ouder worden

Ik kon vroeger echt alles eten, nu word ik al dik van bladeren door een kookboek. Ik heb een gruwelijke hekel aan sporten en ik hou van lekker eten. Ook kan ik echt genieten van een glas wijn of bier. Slechte combinatie met 40+ zijn. Ik eet gezond en wandel veel, maar inmiddels ben ik op de leeftijd dat dat niet meer genoeg is. Ik wacht nog op een goed plan en de passende hoeveelheid doorzettingsvermogen (zei ik nou net iets over actieve houding?).

Welk gezegde of quote is jou op je lijf geschreven

Ik ben dol op goede quotes en de meeste clichés zijn waar. Als je mij deze vraag volgende week opnieuw stelt, dan geef ik hoogstwaarschijnlijk weer een ander antwoord.

Voor nu wordt het een quote van Eckhart Tolle: “De belangrijkste oorzaak van ongelukkig zijn is nooit de situatie, maar je gedachten er over.”

Combineer deze wijsheid met “de vier vragen” van Byron Katie en je leven wordt een stuk overzichtelijker.

Wat zijn je passies en of hobby’s

Uiteraard tekenen, schilderen en schrijven. Ik zit in de bevoorrechte positie om van mijn passie mijn werk te maken. Niet dat ik er een droog brood mee verdien, maar ik word er in ieder geval gelukkig van. Maar wat me pas echt vreugde brengt, is met mijn handen in de (tuin-)aarde wroeten, planten en bloemen verzorgen, zaaien, zien opgroeien en oogsten. Ik kan echt opladen als ik buiten in de tuin of in de vrije natuur ben, zelfs als het regent.

Verder rommel ik graag in huis, ik ben geen hippe styliste met een woning uit de woonbladen, daarvoor ben ik veel te chaotisch. Maar inrichten is superleuk. Kaarsje hier, vaasje daar, planten, bloemen, kussentje zus of zo. Om dit betaalbaar en verantwoord te houden, ga ik graag even naar de kringloop, slenter ik over rommelmarkten of struin ik marktplaats af.

Ook lees ik graag. Inmiddels smokkel ik daarmee: een boek vasthouden kost me teveel tijd en als ik in bed lig, eindigt die op mijn hoofd. Dus ik “lees” luisterboeken. Heerlijk: ik verslind halve bibliotheken tijdens het huishouden, koken, tekenen of lopen. Enorme tijdwinst die ik dan weer kan besteden aan andere hobby’s.

Tot slot is muziek luisteren ook een passie, al speelt ook hier het tijdprobleem: er zit gewoon te weinig tijd in een dag en het is een kwestie van kiezen. Tijdens het tekenen luister ik liever een podcast of luisterboek. Muziek is wel fijn op de achtergrond tijdens studie of bij een schrijfopdracht. Deze muziekliefde deel ik met mijn partner: hij heeft in grote lijnen dezelfde muzieksmaak, dus we gaan graag samen naar optredens en concerten, al is die frequentie sinds “corona” echt een stuk afgenomen.

Wat weet je nu wat je nog niet wist toen je jonger was

Dat je niet afgeschreven bent als je de veertig bent gepasseerd. Ik dacht vroeger echt dat je leven niet meer zo leuk is als je eenmaal veertig of ouder bent. Dat je vanaf dat moment langzaam verstoft en verschrompelt. Maar het Grote Geheim is dat het dan pas leuk begint te worden, dat je niet meer zoveel hoeft van jezelf en dat je het niet meer zo spannend vindt wat anderen van je denken. Het verschrompel-deel klopt wel, helaas.

Daarnaast weet ik nu dat God niet bestaat. Wij vormen samen met het gehele universum het goddelijke en dat is geen Bijbelse goddelijkheid. Correctie: dat weet ik niet – dat zeggen zou mij net zo arrogant maken als menig geloofsfanaticus. Het is een persoonlijke overtuiging. Een overtuiging die ik als klein kind al had. Dus eigenlijk past het niet bij deze vraag, maar door school (ik zat zowel op een katholieke als protestants christelijke school) kreeg ik in mijn kinder- en tienerjaren toch weer een beeld van een man op een troon met een hemel en een hel ingeprent, waarmee ik mijzelf gewoon niet kon en kan verenigen. Het maakte dat ik mij afkeerde van iedere vorm van religie en dogma. Met het verstrijken der jaren kwam er langzaam logica in mijn inzichten, wat mij tot mijn huidige overtuiging heeft geleid. Gek genoeg heeft religieuze kunst (van allerlei godsdiensten) tot op de dag van vandaag dan wel weer een enorme aantrekkingskracht op mij; die kunst is de enige vorm van religie die ik toelaat in mijn leven.

Wat zou je anders doen in het leven? Zou je wel iets anders doen?

Dit is voor mij een onmogelijke vraag, want het impliceert dat ik ergens spijt van heb en dat heb ik niet. Met de kennis van nu zou ik bepaalde keuzes niet meer hebben gemaakt, maar die kennis had ik destijds niet. Ik heb altijd gehandeld met de wijsheid/ideeën en persoonlijke omstandigheden van dat moment. Het is goed zoals het is gegaan, zoals het goed is hoe mijn leven nu nog verder zal verlopen.

Hoe oud ben je

Zie mijn openingszin. In december word ik 49. Geen enkel probleem mee dat ik dan mijn laatste jaar als veertiger in ga.

Waar kunnen mensen je vinden op Social media

Ik heb niet zo’n voor de hand liggende naam, dus via Google ben ik makkelijk te vinden. Ik ben het meest actief op Instagram: @yukiko_athome en @yukiko_illustrations, maar ik heb meerdere accounts op diverse plekken en daarnaast nog een website yukiko.nl (met blog).

Heb je zelf nog een toevoeging? Deel het met mij!

Lieve Andrea,

Je kwam in mijn digitale leven dankzij Instagram en door je prachtige interieur (met een inmiddels nóg mooier huis). Ik maakte los daarvan kennis met je website na een no-poo-zoekactie, toen bleek dat jij al heel ver was met je haren laten wennen aan wassen zonder shampoo, waar ik zelf in 2022 mee begon. Ik zag pas later dat livinghip.nl toebehoorde aan “die mooie vrouw met die geweldige (toen groene) bank”. Je bent een inspirerend persoon en ik vind het erg leuk om tussen je oudere meisjes te staan! Bedankt voor deze ereplek op het wereldwijde web.

Liefs, Yukiko

Bedankt Yukiko voor je bijdrage aan het blog ‘Oudere meisjes!’ YOU ROCK! 

#NOTOLDJUSTOLDER

Meer blogs lezen over ‘oudere meisjes? Je leest ze HIER!