Mijn Relaas deel #38
Het afgelopen half jaar was een soort van wedstrijd. Eerst vier maanden geen alcohol drinken (voor mij the big escape om soms even een klap tegen mijn kop te geven), stomme pillen slikken, spuiten zetten en Corona wat de boel op slot hield, het was een wedstrijd. Eentje waar ik goed doorheen was gekomen. Het viel gewoon allemaal heel erg mee! Ik zag de terugslag dan ook helemaal niet aankomen.
Toen het 1 mei werd dacht ik ‘klaar is Dre’ maar dat liep toch anders. Dre, dat is toch die positivo die overal doorheen bonjourt zonder dat ze haar goede zin verliest? Think again. Dre had het zwaar, had nergens zin in en werd al moe bij de gedachte te moeten opstaan om de dag te beginnen. De winter zat in mijn kop en ik kreeg hem er niet gemakkelijk uit. Het weer werkte ook niet lekker mee. Goddank was het niet elke dag huilen met de pet op en waren er tal van geluksmomentjes. Ik ging nadenken over dingen, over Instagram, over ons leven en over waar ik sta.
Over Instagram. Mijn grote passie waar ik een haat/liefde verhouding mee heb. De rollercoaster die deze app mij bezorgd is echt waanzinnig te noemen. De ene dag stuiter ik door je beeldscherm heen, dansend of vol met leuke anekdotes en de andere dag heb ik er gewoon geen zin in. Zo daar staat het. Ik heb niet altijd zin in Instagram. Zelfs niet in opdrachten. Het binnenhalen geeft een kick en de aanvragen stromen binnen maar ik heb veel afgewezen, laten lopen.
Ik heb – en dit klinkt misschien heel raar – niet meer de ambitie om elke week meerdere opdrachten te moeten doen. Ik hoef niet per se meer te scoren. Daar moest ik ook tegenover mijzelf even heel eerlijk over zijn. En dat besef geeft rust. Scoren op Instagram was zeker in het begin gewoon een doel op zich. Het gezien worden bij opdrachtgevers en het binnenhalen van opdrachten. Het groot maken van mijn account. Dat is gelukt. Zal het dat dan zijn, dat ik niet meer zo heel erg hoef? Zo zit ik wel een beetje in elkaar, doel stellen, doel halen en door. Ik wil nu ook kiezen voor meerdere richtingen dan alleen interieur. Ik ben ook gek op (vintage) fashion, make-up, selfcare en vakantie. En daar zeg ik nu gewoon ja tegen als mij dat blieft.
Ook heb ik de energie niet (meer) om alles bij te houden. Het is zoveel. Ik mis zowat alles. Verjaardagen, geboortes, operaties en bruiloften. En dat steekt soms wel want juist de verbinding die ik vind op Instagram is voor mij zo waardevol. De gesprekjes, de mooie inspiratie van een ander, het kromliggen van het lachen, daar ligt voor mij het mooie van de gram en toch kom ik er steeds minder aan toe. Dat vind ik echt jammer en lastig ook. Ik zit mezelf in de weg daarin, zoekende, ook nu nog as we speak.
En ik bemerk een bepaalde tendens op Insta, eentje waar ik een schurfthekel aan heb en dat is dat er meer afgunst te voelen is. Was dit er altijd al? Of staan mijn radars er nu wijd voor open? Vragen, vragen. Er wordt geroddeld, dat is nieuw voor mij en daar deins ik voor terug. Ik ben niet op Instagram om te roddelen, om in gesprekken te belanden waar ik niet in wil zitten. Uitgescholden worden voor domme Limbo met een attitude was ook nieuw. Gelukkig veeg ik daar snel mijn kont mee af. Maar het gegeven dat het gebeurt geeft toch een verandering aan op Instagram. Jammer.
Ik hou van Instagram, begrijp mij niet verkeerd. Ik vind het een geweldig leuk medium en het heeft mij zo ontzettend veel gebracht. Daar ben ik dankbaar voor. Soms is het gewoon even wat veel. De afgelopen tijd was het even wat veel. Na vier jaar intensief Instagrammen eigenlijk ook niet zo heel gek.
Ons
Dan ons leven. Ik hou van ons. Ik maak altijd plannen voor ons maar had ineens het besef dat ik niet alles kan plannen. Dat ik niet alles hoef te plannen. Dat was wel even een Eyeopener. We wilden een verbouwing doen maar dat plan hebben we even laten varen. En dat vond ik lastig want zoals gezegd, ik hou van het maken van plannen. Ik had de hele verbouwing al uitgetekend, geregeld tot aan de plinten toe. Ik stort mij het liefst volledig ergens in. Dan zit ik lekker vol en loopt het leven.
Maar we willen ook andere dingen, zoals eerder met pensioen (Peter) om meer te gaan reizen. We denken erover om een camper aan te schaffen en we willen overwinteren in een warm land. Dan moet je toch keuzes maken, wij wel in ieder geval. Voorlopig plan ik even helemaal niks meer alleen wat tripjes en vakantie. Dat is de afspraak. De keuzes komen later.
We gaan over een paar weken naar Ibiza, met z’n tweeën. Dat is alweer jaren geleden, onze laatste trip met zijn tweeën was Brugge en daar verbleven we 2 nachtjes. Nu gaan we 5 nachten, 5 hele nachten zonder kinderen, honden of andere aanhangsels (bij wijze van spreken mensen) waarvoor ik doorgaans de zorg dan heb. En nu kun je mij als egoïst wegzetten maar ik kijk hier enorm naar uit. Ik ben de laatste weken ook tot het besef gekomen dat ik al vanaf mijn 16e loop te zorgen. Voor Kim, voor Glenn, voor Teun, voor m’n moeder vroeger, voor alle beesten die ik gehad heb of nog heb en voor de liefdes in mijn leven. Altijd zorgen. Met heel veel liefde en heel mijn hart.
En toch wil later (als Teun groter is) wat minder zorgen en meer gaan loslaten. Hoe dat ik dat precies moet doen is mij nog niet duidelijk maar het besef en toegeven dat ik ook nog iets anders wil voor de toekomst is al een hele grote stap. Als je al van jongs af aan loopt te moederen is dat op een gegeven moment wie je bent. Maar ik ben natuurlijk meer dan dat. Ik wil boeken schrijven, rondreizen door de wereld en af en toe wil ik alleen zijn. Met mezelf. Hoe en wat, ik ga het onderzoeken. Ik heb de tijd, zit net op de helft.
Het waren een paar pittige weken, weken waarin ik dus veel nagedacht heb. Ik rommel nog steeds in mijn hoofd en dat geeft ook niet. Dat zal ook wel nooit overgaan, de chaoot in mij leeft gewoon verder. Dat is ook mij.
Emotionele arbeid is ook werk, veel werk.
Meer weekblogs lezen doe je HIER!
23 Reacties
Ik vind je een kanjer!!
Veel herkenning…. en dat is ook fijn!
Pffffff heftige blog….
Maar begrijp je gevoel en mijn account is nog geen 10K
Ook kost het moeite om het allemaal bij te houden en soms denk ik…. “Chips, moet foto’s schieten”
Door bepaalde dingen die je omschrijf soms ook even geen zin in insta, maar ik merk dat mijn volgers me een tof wijf vinden, dus ik ga door! Ondanks soms een dipje….
Dat is ook Naat!
Hoop geleerd hier! Moet ik veel volgers? Nee
Samenwerkingen: Nee, de massa samenwerkingen hoeven voor mij niet meer.
Zeker niet wekelijks Give-Aways.
Ik blijf dit doen voor mij fun en ontspanning en voor de leuke sociale contacten.
Maar zal in de meeste gevallen wel aan de oppervlakte blijven.
Je weet nooit wie er achter een account zit, we zitten soms in rare wereld en ik als HSP heb daar soms moeite mee..
Pffff, sorry voor mijn lap tekst!
Zo voel ik het!
En doooorrrrr……
Wat een heftig verhaal, meis.
Soms is het goed even pas op de plaats te nemen. En goed te kijken waar jijzelf blij van word, wat geeft jou voldoening. De fun moet wel blijven.
Pas ook geschrokken dat ook hier, niet iedereen zich voordoet zoals hij is, zelfs haat en nijd.
Dan hoor je hier niet thuis.
Je hoeft niet op alles en iedereen te reageren, toch als iets je niet aanstaat.
Zelf heb ik maar een klein account en begon het als tijdsverdrijf toen ik met een burn-out thuis kwam te zitten. Blij met de leuke kontakten.
En hier veel geleerd over fotografie en interieur. Lieve mensen mogen ontmoeten.
Hoop dat jullie straks genieten op Ibiza en aan elkaar toekomen.
Succes Andrea met alles wat je gaat doen.
Lieve mooie Dre wat helder eerlijk en oprecht en zooo begrijpelijk. Als eerste zie ik je liever vandaag dan morgen een boek schrijven ✍️ over je levensreizen gekke dansjes instagram je familie en vooral jou, wat er in dat gekke creatieve koppie omgaat. Even op die reset knop drukken en dan vooral doen waar je zin in hebt! X ferdy
Hopelijk helpt het je om van je af te schrijven ! Ik vind je dapper en inspirerend. Xx Jorien
Lieve Andrea, Ik zelf ben de laatste tijd niet zo vaak op IG maar van wat je zegt is voor mij ook wel herkenbaar. Mensen die het anderen niet gunnen dat ze het leuk en goed doen op IG. IG en alles erom heen is veranderd helaas. Zo jammer allemaal. Maar zoals jezelf zegt mensen veranderen ook……met de jaren krijg je steeds andere behoeftes en daar moet je zelf dan aan wennen en werken of soms moet je het gewoon over je heen laten komen. Onthoud (Door ervaring zelf ondervonden) soms moet je jezelf boven andere dingen stellen. In het begin voelt dat niet goed maar op een gegeven moment denk je ja dit is het en wanneer je dit samen met je partner kunt doen en af en toe alleen dan doe het…..want soms krijg je geen kans e r meer voor!!!! Dus doe wat je wil doen want jij alleen en alleen jijzelf weet wat goed voor je is. Dikke smok Rietha
Wat een bijzonder mooie en open kijk in jouw leven lieve Andrea. Je struggles breng je tot leven door de manier waarop je schrijft. Ik denk dat velen van ons in meer of mindere mate zich herkennen in je blog. De hardheid en roddels heb ik nog niet ervaren, maar ik weet dat het er is. Wat dat betreft is Insta net het echte leven, want daar heb je het natuurlijk ook. Ik wens voor jou en iedereen dat je als mens gewoon blij kunt zijn voor een ander ook al ligt iets niet in je straatje of is het je ding niet. Als ik zie dat iemand ergens blij van wordt dan kan ik dat alleen maar toejuichen. Ik wens je veel wijsheid en liefde in de doorontwikkeling van jezelf en je insta account. Ik blijf je op de voet volgen. X
Lieve Andrea,
Toen jij een keer zei dat je glas altijd halfvol is, wist ik dat dit kan veranderen…..
Ik herken veel van mezelf in jou en bij mij ging het dit jaar ook niet meer met dat glas… Er hoeft maar een bepaalde aaneenschakeling van dingen plaats te vinden ( vooral je gezondheid maakt je kwetsbaar…). Voor mij ben je ook bijzonder in je kwetsbaarheid !! Zelfs nog meer !
Veel sterkte met je overwegingen en mens, jij komt als een Phoenix tevoorschijn !! Dat wens ik je ook toe ! Instagram is niet het leven…. Leef !!!! Dikke Kus
Je mag me altijd mailen !!
Ik snap je en het is mooi dat je het uitspreekt. We “moeten” altijd zo veel. Soms even pas op de plaats en bedenken dat dat iets is wat we onszelf opleggen is een goede eye opener. (Zei ze wijs)
Liefs xx
Jeetje wat een bevrijding toch!
Heerlijk genieten er kunnen zoveel dingen in het leven gebeuren waardoor het anders loopt..
Dingen doen die je energie geven hoor!
Xx
Wat een mooi, eerlijk en herkenbaar verhaal. Mijn insta-account is zo ontzettend klein vergeleken met die van jou, en daarom vind ik het extra fijn om te lezen dat niet altijd alles groter, mooier of perfecter moet zijn.
Waarom ligt de lat zo hoog tegenwoordig?
Ik vind je account geweldig leuk om te volgen; je foto’s, je dansjes, je mooie uitspraken. Ik word er direct vrolijk van.
Ik hoop dat je vind wat je zoekt. Geniet binnenkort van jullie quality-time vakantie samen. Ik blijf je trouw volgen!
Zo fijn jouw eerlijke woorden. Alhoewel de ervaringen met IG natuurlijk niet vergelijkbaar zijn, herken ik gevoelsmatig toch wat je zegt. Juist jouw openheid maakt je bijzonder ‘hier’.
Blij dat je dit deelt. Je eigen pad volgen, wat dat ook is, is uiteindelijk het enige wat je te doen staat.
Liefs, Lucienne
Vooral doen wat JIJ leuk vindt, dat is het allerbelangrijkste. Volg je hart en volgens mij ben je op de goeie weg. Dikke kus uit Barendrecht
Loslaten lieve dreetje is nodig om te kunnen groeien. Hopelijk niet om de breedte ha ha (overgang dingetje) maar in je mindset!
Hier chaos, gedoe, en stress wat m’n ig volledig lam legt. Maakt niet dat ik je niet blijf stalken. Want tja als jij iets anders gaat doen in de toekomst moet ik toch veilig stellen dat onze bruiloft wel doorgaat.
Love you en blijf jezelf dat geeft de meeste rust.
Veel herkenning lieve mup , ook hier door mijn break op IG het besef dat ik minder wil hier… gewoon wanneer ik zin heb en niet omdat het dagelijks moet .
De strijd om wat groter te worden ben ik al vergeten haha
Meer focussen op mijn leventje en liefdes die ook al zijn ze volwassen mij toch nog steeds nodig hebben
Ik gun jou in ieder geval al het mooie wat er op je pad gaat komen en lekker bij jezelf blijven !
Dikke kuzzzzzz xxx
Lieve Andrea,
Wat herkenbaar (behalve de roddels gelukkig) is het de leeftijd?
Geen idee maar doen waar je blij van wordt is de enige tip die ik aan jou en aan mezelf kan geven, en leren nee zeggen, dat gaat me gelukkig steeds beter af, enne blijf jezelf daar worden wij blij van ❤️
Loslaten betekent niet opgeven, maar zorgen voor jezelf.
Kus.
Lieve Dre, wat een mooi open en eerlijk verhaal. Dat kan ook niet anders, want volgens mij ben jij altijd open en eerlijk!
Misschien zijn het de naweeën van de lockdowns. Misschien is het de leeftijd. Misschien is het omdat insta wat minder lief is geworden (net als de rest van de samenleving trouwens). Misschien is het van alles een beetje of van alles juist een beetje teveel. Maar ik heb er ook last van. Het alsmaar doorgaan en jezelf constant een vorm van druk opleggen, is niet oké op den duur. Hoe leuk allerlei opdrachten en samenwerkingen ook zijn, de allerbelangrijkste samenwerking is die met jezelf.
Nee durven en kunnen zeggen is dan ook het allermooiste cadeau wat je jezelf kunt geven.
Gewoon doen dus en je eigen pad volgen.
Doe ik nu ook en geloof me…het is heerlijk!
Lukt het altijd? Nee, natuurlijk niet. Maar een mens is nooit te oud om te leren.
Go for it girl en leef je leven zoals jij dat wilt!
Ik vind jou een heerlijk mens en geniet van alle content die jij maakt! Of je dansend door mijn beeldscherm komt of jij je prachtige interieur toont. Je lijkt in mijn ogen dicht bij jezelf te blijven en dat waardeer ik.
Lieve Andrea ,wat heftig zeg .Ik vind je gewoon een superlief en eerlijk persoon .Gewoon doen wat je gelukkig maakt liefje.Heerlijk mens blijf gewoon zoals je bent,dikke knuffel mop,Irene.
Lief Dreetje,
Jij bent zo mooi, spontaan , enthousiast, eerlijk en lief en daardoor ook kwetsbaar…. Dat laatste maakt dat de dingen die sommige mensen domweg op je account plaatsen extra hard binnenkomen…..
Blijf die eigenschappen maar lekker tonen…. Óók het dansen op tafel….. Jij bent jij!! Geniet van jullie dagen op Ibiza, ik volg je graag… Ook als het niet dagelijks zou zijn hoor! Kus van mij
Wow wat een herkenning lieve Dré! Ik zit een beetje in hetzelfde schuitje en met hetzelfde gevoel. Soort van dan hè?! Want ik heb niet zoveel volgers maar wel veel opdrachten (bestellingen) vanuit IG en ook mij gaat het de laatste tijd een beetje tegenstaan…
Ook wij zijn aan het kijken naar woonruimte in Spanje en hoe meer ik daar mee bezig ben hoe meer zin ik krijg om daar een deel van het jaar te gaan wonen…
Wij waren een paar jaar geleden ook met z’n tweeën op Ibiza (4 dagen) en dat was heerlijk!!
Dus lieverd, laat het allemaal op je afkomen, laat het ‘moeten’ los en doe waar je zin in hebt! Njoyyy!
Veel liefs,
Chantal xxx
Hoi Andrea,
Mooi verhaal geschreven en ook zo begrijpelijk. Doe zelf helemaal niets met instagram alleen een beetje gluren(sorry). Kwam bij toeval op je site omdat ik zomaar eens zocht naar Peter haha gewoon nieuwsgierig hoe het leven hem is vergaan (heel goed dus ;-), ik ken hem van vroeger en we zijn elkaar nooit meer tegengekomen. Nu kijk ik regelmatig op je insta om te zien of je nog iets veranderd hebt in je huis of tuin.
Ik wil je het gewoon even zeggen, wat ben je een leuke, lieve, mooie en eerlijke vrouw. Prachtige foto’s van jullie mooie huis en steeds die veranderingen heel fijn om te zien. De struggles die je nu beschrijft de roddels e.d. pfff let it go!!! Ik ken je helemaal niet maar ik vind je echt heel leuk. Ga zo door en geniet van jullie mooie leven, kinderen, dieren en liefde voor elkaar. Doe Peter de hartelijke groeten als je wil. Dikke kus xxx