Ook ik ben BOOS.

Getwijfeld of dit wel thuis past op mijn blog. Of ik dit wel moet doen. Ik loop er al een kleine week mee rond. Maar na het zien van de uitzending van @boosbnnvara van Tim @debroervanroos denk ik dat het juist is om ook mijn verhaal te delen. Ik  heb een stem en ik wil, ik moet die gebruiken. Ik weet dat het heftig is maar ik ben niet schuldig, ik ben niet vies of verantwoordelijk voor wat mij gebeurd is al heb ik dit jaren en jaren wel gedacht. Zo ook veel andere slachtoffers. En daarom heb ik tot vannacht zitten schrijven. Om een lans te breken voor slachtoffers. 

Zoals sommige weten heb ik een heftige jeugd gehad. Met veel geweld, ook seksueel geweld. Wat bijna niemand weet is dat buiten dat ik ook vroeger als jong meisje van 12 jaar verkracht ben. Meermaals door dezelfde dader. Ook ik durfde mij niet te verweren, liet het ‘toe’ en trad als het ware even uit mezelf. Ik bevroor, was niet aanwezig. Omdat ik het liet gebeuren, zelf meerdere keren met hem mee naar zijn huis ging waar het gebeurde, heb ik tot voor kort altijd gedacht dat ik het zelf schuld was. Dat ik gewoon een vies kind was. Ik stapte toch achter op zijn motor, ook toen ik wist wat we gingen ‘doen?’ Hij was 27 en ik keek op naar hem. Een stoere vent die mij wel zag zitten. Ik durfde geen nee te zeggen als hij mij meenam. En hij heeft daar misbruik van gemaakt. Dat weet ik nu.

Er was niemand die mij in bescherming nam toen. Niemand. Pas toen ik ergens vorig jaar begon met graven in mijn verleden en het aanpakken daarvan kwam dit omhoog en durfde ik toe te geven aan mezelf dat ik geen vies meisje was toen maar een slachtoffer. Ik heb dit nooit met iemand gedeeld, nooit. Tot voor een paar weken geleden met mijn man en dochter. Zo werkt dat. Angst, schaamte, schuldgevoel, en je smerig voelen is dat je hierover niet durft te praten. Gisteren bij het zien van die aflevering van Boos en een meisje hoorde verklaren dat ze verstijfde en het maar toeliet brak ik vanbinnen. Hoeveel meisjes/ vrouwen zijn slachtoffer en durven niks te zeggen. Bevriezen. Laten het maar gebeuren. Mijn God, mijn maag trekt samen als ik daar aan denk. Ik deel mijn verhaal ook omdat er nog steeds niet wordt begrepen hoe moeilijk het is om te praten als meisje of vrouw als je zoiets is overkomen. Je geeft jezelf de schuld. Je wuift het weg. Maar lieve mensen dat moet stoppen. Wij vrouwen moeten hierover gaan praten. Hoe meer we dat doen – ons verhaal delen gewoon in het openbaar – hoe sterker wij uiteindelijk zullen staan. En ik bedoel hier niet mee dat wij schuldig zijn omdat we bang zijn om erover te praten. Mijn verhaal kan jouw verhaal zijn maar door het te delen kunnen we misschien voorkomen dat dit ook het verhaal wordt van andere meisjes en vrouwen. Toen mijn dochter laatst zei dat ze enorm blij was dat ze een dochter had gekregen maar ook dat ze zich zorgen maakte om wat zij als meisje/vrouw in deze misschien wel te wachten staat schrok ik hiervan. De realisatie dat dit door en doorgaat is hard en pijnlijk. Daar moet verandering in komen.

Wij moeten de cultuur veranderen. Mannen en vrouwen. Het is niet leuk als je als jong meisje langs een groep mannen moet lopen om vervolgens nageroepen te worden met “die wil ik wel eens doen.” Het is niet normaal om je onveilig in het donker te voelen en dan maar net doen alsof je aan het bellen bent. Het is niet oké dat je zomaar in een kroeg op je kont wordt geslagen. Dat je te horen krijgt dat je er zelf om vraagt als je een kort rokje of strakke broek aan hebt.

De crux gisteren in de uitzending vond ik toch wel hoe John de Mol reageerde op het laatst. Hoe hij dacht dat zoiets voorkomen zou kunnen worden. Hij stelde dat vrouwen eerder aan de bel moeten trekken als zoiets gebeurd. Dat hij hoopte dat vrouwen dit zouden leren hiervan. Say What?? Daar beste John daar ligt de grote fout. De verantwoording ligt niet bij ons John. Wij zijn niet diegene die fout zijn. Wij zijn niet schuldig. Victim blaming heet dat beste meneer de Mol. Laat ik zeggen dat ik denk dat John de Mol het geeneens slecht bedoelde. Dat geloof ik echt. En dat feit is toch vreselijk? Dat hij niet in de gaten had hoe fout het was wat hij zei? Dat de vrouwen maar hiervan moeten leren eerder aan de bel te trekken? Het is een gebrek aan inlevingsvermogen en kortzichtigheid wat onder veel mensen leeft. Ook onder vrouwen. Ik denk ook dat John de Mol in zo’n positie verkeerd dat hij in deze totaal wereldvreemd is. Hij is de alfa man bovenop de rots. Die man heeft geen idee, werkelijk niet. Het zou erom moeten gaan dat er geen aanleiding zou moeten zijn dat we aan de bellen zouden moeten trekken. Dat niet de slachtoffers dit moeten oplossen maar dat dit aangepakt moet worden bij de daders. Daar ligt de verandering. Mannen moeten zich gaan realiseren dat ze nooit het recht hebben om meisjes/ vrouwen seksueel of intimiderend te benaderen op welke wijze dan ook. Nooit. Ik ben voor educatie al op jonge leeftijd. Op school. En thuis.

Ik wil ook nog even benadrukken dat ik heus wel weet dat niet alle mannen zo zijn. Natuurlijk niet. Wel denk ik dat er voor mannen een taak weggelegd is in deze. Wijs erop dat het niet oké is als je ziet dat een andere man zich verkeerd gedraagt. Wees die vent die zegt dat dit niet acceptabel is. Lach er niet mee en kijk niet weg. Leer je kinderen hoe wij horen om te gaan met elkaar. In liefde.

Ik begrijp dat dit alles heel heftig is – wat er allemaal in de media naar boven komt en wat je leest – zeker als je slachtoffer bent. Daarom deel ook ik de volgende instanties waar je terecht kunt als het je teveel wordt. Of als je gewoon even met iemand wilt praten. Het neemt de angst niet weg om erover te praten maar het lucht wel op. Je kunt hier altijd anoniem terecht.

  • Slachtofferhulp Nederland: 0900-0101 (ma t/m vr 0800 – 20-00 uur)
  • Centrum seksueel geweld: 0800-0188 (ma t/m vr 16.00 -06.00 uur, za en zo van 20.00 tot 6.00 uur)
  • Mind Korrelatie: 0900-1450 (ma t/m vr van 09.00 tot 21.00 uur)

Grote dank aan Tim en zijn team. Ze hebben een golf teweeg gebracht.

Liefs Andrea

Categories:

36 Reacties

  1. Lieve Andrea…wat ontzettend krachtig dat je dit deelt!! En dat je dit zolang met je mee gedragen hebt breekt mijn hart..je verwoord het alsof ik het kan voelen… ik stuur je alle liefde die ik in me heb❤ ik ben er stil van … ieder bericht wat binnen komt steeds meer iedere dag meer…

      • Lieve Andrea,
        Ik lees je blog en herinneringen komen weer boven.
        Toen ik dat meisje hoorde zeggen dat ze verstijfde van schrik en angst kwam ook bij mij eenzelfde reactie weer naar boven. Jaren en jarenlang (ben inmiddels bijna 64) weggestopt en ineens maalt het weer door m’n hoofd. Ik weet dat ik toen niks fout deed. Ik werd zonder enig voorteken totaal verrast toen en deed niks uit angst… En schrijf dit nu voor het eerst op en dat lucht al wat op! Dank voor je blog! ❤️

      • Wat een enorme power straalt dit uit en tegelijkertijd zo enorm kwetsbaar mer intens verdriet. Respect voor jou!! En wat sterk dat je dit deelt. Mijn ❤ gaat uit naar jou en alle andere vrouwen en mannen die eenzelfde ervaring hebben gehad. Xxx

    • Jeetje wat loop jij al een tijd hiermee rond..
      Als 12 jarige hoor je nog een onschuldig vrolijk kind te zijn. En dat is gewoon van jou afgenomen. Top dat je dit nu naar buiten durft en wilt brengen. Ik denk dat je veel meiden hiermee helpt… althans dat hoop ik. Ook ik heb het al 16 jarige meegemaakt op mijn stage. Geen verkrachting maar constant aanraking op niet gewenste plekken. Ik melde het met moeite en dit werd weggelachen. Vreselijke tijd….

    • Hoi ik vind je een geweldig wijf Hoe je danst en iedereen aan het lachen maakt Niet weten van die zwaren rugzak Zo stoer dat je dit heb opgeschreven Hoop dat je er veel meisjes hier mee helpt Heel knap geweldig mens xx

      • Wat heftig zeg, en wat goed dat je dit opschrijft. Die John de mol, daar werd ik ook zo boos van, die snapt er helemaal niks van. Heel veel sterkte nu alles weer naar boven komt!

    • Dappere lieve vrouw die je bent! Ik voel je..hier soortgelijk verhaal als dertienjarig meisje! Tot vorig jaar nooit eerder verteld..weggestopt..heel diep!! Schaamte..pijn en verdriet en bepalend geweest voor veel situaties in mijn leven. Mijn kleinzoon van 4 wordt al geleerd te zeggen “Stop.Hou op” en misschien nog belangrijker…daarnaar te luisteren en respecteren!
      Ik geef je een dikke knuffel lieverd ♥️

  2. Lieve Andrea,
    Ook ik heb gisteren gekeken samen met mijn man en kinderen.
    Wist niet zeker of ik het durfde.
    Jou blog het is alsof ik mijn eigen verhaal lees
    Ik ben als kind van 6 meerdere malen seksueel misbruikt door een bekende , verkracht op mijn 18 en gedwongen tot van alles en nog wat in een weet ik nu hele foute relatie.
    Ik heb het mijn man twee jaar geleden verteld , en mijn kinderen en ouders vorig jaar.
    Ook ik leg/ legde de schuld bij mijzelf.
    Ik weet dat ik geen schuld heb, maar zo voelt het nog wel steeds.
    Ik zit inmiddels in een traject met therapie, EMDR en heb gelukkig heel veel lieve mensen om heen.
    Maar wat heb ik mij ontzettend vies, schuldig en alleen gevoeld.
    Lieve Andrea mede door jou en hoe jij het kan verwoorden durf ik het nu ook hard op te zeggen en wil ik mij niet langer te verstoppen uit schaamte, ik ben ook slachtoffer
    Een hele dikke en warme knuffel voor jou en alle andere slachtoffers ❤️

    • Lieve Alexandra, wat ben jij moedig!! Voor jou (en andere slachtoffers) schreef ik dit blog. Wij zijn niet schuldig, vies en zelfs niet alleen. We zijn samen sterk mooie vrouw. Het is een enorme drempel maar we kunnen het samen aan. Jij bent slachtoffer, spreek het maar uit! Ik ga ook emdr volgen en verstop mij niet langer. Het heeft 37 jaar te lang geduurd. Heel veel liefde voor jou en je gezin.

  3. Amen.. Wat goed én knap dat je hierover schrijft Andrea. Wat hoop ik dat alles wat nu speelt en jouw blog zal leiden tot verandering, voor eens en altijd..
    Je mag trots op jezelf zijn, mooi mens!

    Een kleine aanvulling op jouw blog, als het mag 🙂 Dit geldt zowel voor jongens als voor meisjes, voor mannen als voor vrouwen.. Niemand heeft het recht een ander te intimideren, te misbruiken, te beschadigen..

    • Natuurlijk treft dit ook jongens en zelfs mannen. Ik denk dat voor hun de schaamte wellicht nog groter is. Ik heb hier alleen geschreven over vrouwen omdat het vanuit mij als vrouw komt. Ik hoop dat er mannen opstaan die hun verhaal delen. Het moet anders. En ik geloof echt dat dit op scholen een vak moet worden. Hoe wij met elkaar om dienen te gaan. Jongens en mannen met meisjes en vrouwen en andersom. X

  4. Niemand heeft het recht om ongevraagd aan iemand te zitten of om ongevraagd dingen te doen. Ik leer dat mijn leerlingen in groep 3 al. Stop hou op en dan luid en duidelijk! En nog belangrijker: de ander leren dat ook te respecteren. We hebben nog een lange weg te gaan…vrouwen, mannen, meisjes, jongens…
    maar door dit soort blogs en door de uitzending van BOOS kunnen we een begin maken. Laat, maar niet te laat.

    • Wat ben je toch een mooie, dappere vrouw! Zo goed van je om je verhaal te delen. Ook ik heb pas een paar jaar geleden met mijn man durven delen wat er met me is gebeurd want ik had ook die schaamte. Op het moment dat je het uitspreekt wordt het ineens echt ofzo en dat is zo eng.
      Ook de angst van Kim herken ik, jaren was ik bang om een dochter te krijgen. En hoewel ze heel veel geluk brengt is er ook veel angst en wantrouw ik veel van de mannen in haar leven..
      We hebben nog een lange weg te gaan om dit te doorbreken maar we moeten het samen doen!!! Dus dank je wel lieverd, voor het delen van jouw verhaal ♡

    • Hoi Andrea, via Instagram zag ik een reel voorbij komen en zo uiteindelijk op jouw pagina terecht gekomen en dit blog. Heftig om te lezen! Ontzettend dapper, dat je jouw verhaal hebt durven delen! Ik ben inmiddels 43, maar herinner mij nog steeds een vervelende ervaring uit mijn kindertijd. Ik was een meisje van 3 of 4 jaar… Regelmatig werd ik naar een oom en tante gebracht, neven en nicht, als mijn ouders moesten werken… Een van mijn neven vond het nodig om zijn geslachtsdeel te laten zien in zijn verstopplekje op zolder… Dat beeld staat na al die jaren nog steeds op mijn netvlies. Wat ik eigenlijk erger vind, is dat mijn ouders een vermoede hadden, maar er niks mee hebben gedaan en mij, ondanks, er toch elke keer naar toe lieten gaan… Jaren later heb ik dit bij hun aangegeven en ze zeiden, dat mijn neef nog maar een jonge jongen was (puber leeftijd)… Of dat het iets onschuldigs was? Mijn ouders zijn er voor mij geweest op materialistisch gebied, maar hebben mij nooit het gevoel gegeven, dat ik er mag zijn als persoon. Het nooit voor mij opgenomen. Zelf ben ik inmiddels moeder van twee dochters van 13 en 16 jaar en ik kan het mij gewoon niet voor stellen, dat je niet voor je kind in de bres springt. Toen mijn oudste nog op de basisschool zat werd zij een keer door een jongen, die een klas hoger zat (groep 8) in haar kruis gegrepen. Daar was zij zo van ontdaan, dat ik een gesprek ben aangegaan met de jongen en zijn familie… Wat betreft mannen…. Gelukkig zijn niet alle mannen zo, maar dat er iets moet veranderen is zeker. Mijn dochter heeft inmiddels een bijbaantje in een lunchroom… Ze vroeg aan twee mannen van 50+ aan een tafeltje of ze de borden mee mocht nemen, waarop één van die mannen antwoorde, dat hij haar wel mee zou willen nemen… Onschuldig of niet… Ik vraag mij toch af, waarom een volwassen man, dit zo nodig moet zeggen tegen een jong meisje…

    • Lief mooi prachtig mens!! Ik vermoedde wel zoiets, las het soms tussen je regels door! Krachtig om dit te delen stuur je een dikke, hele dikke knuffel!!!
      Liefs Rikje

  5. Lief mooi prachtig mens!! Ik vermoedde wel zoiets, las het soms tussen je regels door! Krachtig om dit te delen stuur je een dikke, hele dikke knuffel!!!
    Liefs Rikje

  6. Wat goed dat je dit deelt Andrea. En wat herkenbaar dat alles weer naar boven komt de laatste weken. En dat het iets is wat je altijd bij je draagt, hoe ver je het ook weg wilt stoppen.

    Ik had de laatste tijd ineens dat dat nieuwe nummer: je hebt me beschadigd zo heftig binnen kwam. Alsof het refrein niet over een liefdes relatie gaat maar over een man die keer op keer over een grens van een meisje van 11 ging

    Denk aan je, en al die anderen

    Liefs Fem

  7. Om te kotsen! Ik ben een slachtoffer van tvoh en lees dit blog vol afschuw. Wil je hiermee aandacht trekken? Kijk eens wat mij is overkomen, 37 jaar geleden.? Zieltjes winnen, voor extra volgers? Ga je schamen, heel diep!
    Dit schrijven op een platform als dit is te triest voor woorden.

    • Hoi Anoniem, wist je dat ik je IP Adres heb en daarmee achterhaald hebt wie je bent? Dit is mijn website namelijk. Het is heel verwerpelijk wat je schrijft en doet ook zeer. Evengoed hoop ik dat het je goed gaat.

  8. Dankjewel voor je verhaal Andrea! Ik ben de dochter van een vrouw met een onveilige en (seksueel) gewelddadige jeugd. Dat maakte dat mijn moeder niet altijd alles kon geven wat ik nodig had. Ze gaf me als moeder wel alles wat ze nog over had. Haar verhaal kennen, betekende ook dat ik uiteindelijk alles kon accepteren. Het is zo verdrietig allemaal. Het werkt generaties door. Ik hoop dat mensen elkaar aanspreken op de werkvloer, ik hoop dat meisjes zich niet meer schuldig voelen, ik hoop… ik hoop…

  9. Hallo Andrea,

    Ik ben dit gaan lezen na aanleiding van je bericht in je feed, ik was benieuwd, wilde weten wat jij hebt door gemaakt, ontzettend heftig, en goed en dapper dat je dit schrijft, het doet wat met je die aflevering van Boos , ook mij al vanaf dat ze het aankondigde voel ik mij waardeloos en verdrietig, ook ik heb een vreselijk verleden, en alles kwam weer boven, heb er nooit over gepraat, dat durf Je niet , maar dat moeten we juist wel gaan doen, zodat het mijn dochter of een dochter van andere of zelfs jongens dit niet meer overkomt het is tijd dat we dat gaan doen, ik ben je dankbaar voor dit bericht.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *