Zelfanalyse – Een zeikverhaal
Gisteren op mijn wekelijkse blog ‘Mijn relaas’ kreeg ik enorm veel reacties. Doorgaans aardig, positief en steunend. Maar wat mij ook opviel was dat veel mensen zeiden dat ik geen zeikerd ben. Dat het glas ook wel eens halfleeg mag zijn en dat ook de minder leuke dingen uit mijn leven soms benoemd mogen worden. Ontzettend lief natuurlijk maar had ik het weer gedaan? Had ik mezelf alweer in bescherming genomen op voorhand door aan te geven dat ik loop te zeiken? Jawel, ik had het weer gedaan.
Het ongemakkelijke gevoel bekroop mij gisterochtend alweer vrij snel. Ik had een blog geplaatst met gezeik. Want te horen krijgen dat je TBC onder je leden hebt is toch ook gewoon gezeik. Maar in plaats dat ik het gewoon bij zeiken hield moest ik natuurlijk weer hier en daar uitleg geven aan mijn gezeik. Het ook weer bagatelliseren tot niks en vooral aangeven dat ik geen zeikerd wil zijn maar een positief mens ben moest in het verhaal verwerkt worden.
Eerlijk, op voorhand had ik al twijfels. Ten eerste om weer zo’n zeikverhaal te plaatsen. En ten tweede viel het mij ook op dat ik onderaan in de blog in de verdediging ga. Dit staat er:
Wat ik nog wilde zeggen. Ik ben een positief mens maar zoals je leest gebeuren er ook in mijn leven minder leuke dingen. Dan kan ik twee dingen doen. Ze delen of niet. Ik heb getwijfeld want ik loop voor mijn gevoel nu al weken te zaniken, eerst die hand en de hormonen en nu dit weer. En toch heb ik besloten om ook minder leuke kanten te delen. Deze blogs die ik wekelijks schrijf zijn voor mij ook een mooi archief aan het worden. Een kijkje in mijn keuken. Altijd leuk voor later. Kunnen we er vast om lachen 🙂
En toch plaatste ik het met bovenstaande tekst. Mijn drang om uitleg te geven wint het dan van mijn recht om ook gewoon te klagen en te zeiken zonder uitleg. Nadat ik gisteren een aantal privé berichtjes kreeg van mensen die het aanwezen, mijn drang om altijd maar positief te zijn, besloot ik voor mezelf deze blog te schrijven. Wellicht geeft dat verheldering aan mij en ook aan jullie, jullie mogen meelezen, ha.
Want het is gek, ik wil graag meedelen dat ik loop te zeiken als ik zeur maar als jullie dan massaal reageren met berichtjes als ‘dat is geen zeiken maar gewoon het leven’ of ‘natuurlijk ben je van slag, dat is normaal’ dan word ik dáár weer ongemakkelijk van. Echt heel erg ongemakkelijk. Alsof ik uit ben op jullie veren in mijn reet. Maar waarom zeg ik het dan, ik begin er toch over zodat jullie terug reageren, steunend en lief? Logische gedachte, steun zoeken bij je community (in dit geval Insta en mijn blog) Zit ik dan toch op dat schouderklopje te wachten? En als jullie dan zo reageren waarom voel ik mij dan zo enorm bezwaard en ongemakkelijk? Waarom kan ik niet gewoon ook een kutweek hebben en als ik dit kenbaar maak mij wat steun laten aanleunen.
Ik weet dat veel van mijn gedragingen zijn terug te leiden naar mijn jeugd. Ik denk dat bij de meeste mensen de basis wordt gelegd in die jaren. Hoe je reageert op gebeurtenissen. Wat je denk of hoe je handelt op bepaalde momenten. Bij mij komt echt veel uit mijn jeugd. Gelukkig heb ik veel eureka momenten gekend daarna en wist ik ook een paar hele negatieve gedachtes en gevoelens van vroeger uit te bannen. Ik probeer ook zoveel mogelijk verwijzingen naar mijn jeugd te voorkomen. Ook dit komt weer voort uit de ‘stel je niet aan’ gedachte. Ik vind het zelf namelijk altijd een zwak excuus om je verleden de schuld te geven van je gedragingen als volwassene.
Deze ‘stel je niet aan’ emotie is echter een lastige. Hij zit diepgeworteld en doet zeer. Woorden als aansteller, mietje, zwakkeling en zeikerd (daar is hij toch) zitten in mijn brein gebeiteld. Ze werden vroeger veel gebruikt, geeneens zoveel tegen mij maar tegen mijn broer. Door mijn vader. Ik zag wat het deed met mijn broer. En wat een macht het mijn vader gaf. Ik krimp nog steeds een beetje in elkaar bij het woord mietje, het is maar een woord, ik weet het maar wel een woord wat veel schade heeft aangericht. Ik deed er dan ook alles aan vroeger om geen zwakkeling te zijn. De ‘stel je niet aan’ emotie is daar geboren.
Het opschrijven van deze gedachtes is al een bevrijding voor mij. Ze straks op het net plempen nog meer. Ik ben veelal positief ingesteld. En heb ook mijn rot momenten. Ik kan enorm lachen met en om het leven maar overvalt een simpel iets mij soms zo heftig waardoor ik dagen van slag kan zijn. Ik wil mij niet anders voordoen dan hoe ik mij voel (ook op de Socials) maar ik wil ook niet altijd het achterste van mijn tong laten zien.
Conclusie is dat ik best wat milder voor mezelf mag zijn. Gerust een blog mag schrijven met minder leuke dingen. En dat ik vervolgens ook de schouderklopjes gewoon mag ontvangen. De gedachte is er, nu de uitvoering nog. Wat ook gewoon een feit is, ik ben een positief mens en ik doe niet alsof. Ik ben namelijk lachend geboren 🙂
Liefs Andrea
22 Reacties
Mooi lief! Wat een zelfkennis en ik hou zo van mensen met zelfkennis!! De dingen die ons van kleins af aan zijn geleerd of eigen gemaakt schud je niet één twee drie van je af. Maar je er bewust van zijn is al een hele grote stap. Mijn motto was heel lang; kop omhoog en doorgaan. Tot ik me de laatste tijd begin te beseffen dat dat niet altijd goed is. Soms mag je best even in de gevoel zitten, vragen om steun of gewoon even lekker “zeiken”
En vanaf de zijlijn aanmoedigen is altijd veel makkelijker dan het zelf doen hé.
Kus xx
Ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen op dit bericht. Heb even geen wijze woorden maar die heb jij ook niet nodig. Dus zeg ik alleen dat jij op IG voor mij een inspiratie bent. Je foto’s, je humor en al je blogs, of ze nou positief of minder positief zijn. Ik hou zelf vaak mijn mond, dat is pas stom. Liefs
Lieve Danny, met sommige mensen voelt het ook op afstand heel fijn, dat heb ik bij jou X
Oh ik lees zoveel herkenning. Voor van dat ongemakkelijk voelen bij steunende woorden en jezelf willen verantwoorden.
Mooi dat je ook dit deelt Andrea. Fijn dat we in jouw echte leven mee mogen kijken en delen
Ik ben blij met de herkenning al klinkt dat stom en had ik liever niet dat jij je hierin zou herkennen. Ik geloof ook dat het een vrouwending is.
Als je alleen een zeikverhaal neerzet zonder uitleg krijg je negativiteit terug. Dat weet je en daarom leg je het uit, want je bent een gevoelig mens, blijkt daaruit. (Btw iedereen is gevoelig, alleen de ene heeft de beschermende laag die we allemaal -zonder uitzondering- hebben moeten bouwen om ons hart, beter kunnen afpellen dan een ander)
Ik vind het zelf ook fijn als iemand zijn klote gedrag uitlegt , pas dan kan ik begrip tonen.
Nou precies dat Mindy, die kop weegt soms gewoon zwaar.. Dank je voor je mooie bericht X
Zo goed om te reflecteren op jezelf, ik houd dr van !
Je leert jezelf pas goed kennen door eerlijk in de spiegel te kijken ….
Ik kan ook worstelen met jeugd shit hoor, sommige zijn er niet uit te branden maar ook heel veel keuzes gemaakt daardoor om het ánders te willen doen en daar ooo trots op te kunnen zijn !
Ik vind het bijv nog steeds rete moeilijk om complimentjes te krijgen…weet niet hoe ik daarop moet reageren en te denken menen ze het nou echt of….
Dus de eerlijkheid die bij jou toch steeds de boventoon voert voor mij is ook mijn mantra … eerlijkheid zodat je nooit hoeft na te denken over “ wat zei ik toen ook alweer “
Dusssss ik SNAP jou en je bent helemaal goed zoals je bent Dré !
Zit net ‘n heel stuk te schrijven..maar alles weg gehaald:) ik zeg alleen maar..herkenbaar! Ook ik word super ongemakkelijk van och en ach..en zalvende woorden, hoe lief ook bedoeld! Zeiken, zeuren…mag gewoon, we are only human! Dikke kus XXX
Het opschrijven is toch een ding he 😉 Dikke kus lieve Sylvia X
Nou dat ook ja Carla! Ik heb mezelf aangeleerd om een complimentje in ontvangst te nemen over bijv. mijn haar of een broek maar zodra het over mij gaat wordt het ongemakkelijk. Alsof je het nooit waard bent en das natuurlijk bullshit, we zijn het wel degelijk waard! X
Grote dikke knuffel voor jou lieverd. Liefs Nicole
Ik zeik ook niet graag….vind altijd dat andere mensen meer recht hebben dan ik….maar toch is er niets mis mee om je hart eens flink te luchten….dat helpt om weer door te gaan…met alles wat er met je en om je heen gebeurt….en wat je schrijft is zoooo herkenbaar…. leuk lief mens.!!
Het is toch ook een vrouwending denk ik. Altijd voorrang aan anderen geven. Dank voor je lieve berichtje Hanneke X
Jij bent een schat X
Dank je wel lieverd! Ik ben zo blij dat jij bent wie je bent en doet wat je doet! Help je mij mee. En jezelf. Win-win
Schuldgevoel Vaak een rode draad eh? Konden we dat maar uitschakelen met een knop zoals de radio! Niet dus But pleeeez! Ga jij maar lekker door met zeiken af en toe lieverd! Jouw stukjes lezen is altijd genieten❤❤❤ en zo ben ik tenminste niet de enige die denkt waar is m’n roze bril nou toch gebleven
Hahahaha we kopen gewoon een nieuwe Biche! Dikke kus X
Nu snap ik wat je bedoelde in je bericht op insta. Mooie beschouwing van en over jou. Dat je dit hier durft te delen bewijst dat je een moedig mens bent die kan reflecteren! Met mensen die dat kunnen, kan je pas echt in verbinding zijn.
Een ieder heeft zijn of haar eigen behoeftes. Soms worden die niet automatisch vervuld en soms vraag je er dan om, voor je eigen bevestiging. Zolang je daar niemand mee schaadt dan is dat toch altijd goed! Als dat helpend is. Het ultieme is wellicht dat je die bevestiging niet nodig hebt, maar ja… robots zijn we gelukkig niet. X
Wat kan je toch leuk , beeldend en openhartig schrijven.
Hoop dat je dat nog lang blijft doen.
Je bent gewoon lekker jezelf.
En daarin ligt een deel van je kracht.
Lieve groetjes en sterkte met alles wat soms zo anders loopt dan je had gedacht.
En tussen dit alles door genieten van alle lieverds om je heen .
Jij, met je mooie en rake woorden, maakt mij aan het twijfelen of ik misschien ook weer eens de spreekwoordelijke pen ter hand moet gaan nemen. Het is namelijk een hele fijne uitlaatklep.
En op virtueel papier kan en mag je alles schrijven in een blog. Want het is jouw (dag)boek en jouw leven en bovendien werkt het ook nog eens helend voor je geest, plus je maakt andere mensen aan het denken.
Nou, dit zijn mijn woorden en daar moet je het maar mee doen. 🙂
Xx
Mensen kunnen zoveel zeggen….
Maar het is jouw gevoel!
Mensen kunnen tegen mij zeggen.
Je bent zo’n tof wijf en je bent zo gestoord als een deur maar toch zit daar soms nog onzekerheid!
Die onzekerheid gaat nooit helemaal weg, het kind blijft ook in mij zitten.
Wel merk ik dat ik in de 40 anders ga denken.
Mot je me niet!! Rot je maar op….
Trek lekker je eigen plan en schrijf wat je wil 😉
Gooi een lekkere lp aan en gooi die heupen los
Doe ik met mijn artroseheup mee