A B C van Dre

Een ABC met mezelf. En dan opschrijven wat er het eerste in mij opkomt. Soms even slikken en best in my face maar ook leuk om te doen en te lezen. Lees je mee? 

Antwoord op vragen. Die ben ik mezelf aan het geven. (Cryptisch he)

Bananenbrood, iets wat ik pas net ontdekt heb! Ik maak het zelf en vind het echt heerlijk. Daarbij maak ik mezelf wijs dat het gezond is. Banaan = fruit dus goed.

Cameleon, zo voel ik mij wel eens. Ik ben goed in camoufleren. Laat niet graag het achterste van mijn tong zien. Ha! Tegenstrijdig want ik deel zoveel! Ja maar ook heel veel niet.

Dialect, dat spreek ik graag maar te weinig. Beetje lastig ook om boven de rivieren plat te kallen (= praten)

Eenzaam zijn. Zelfs ik ben dat soms. Alleen zijn in gevoelens en gedachtes wat wel eens eenzaam maakt.

Fantastisch, dat is oma zijn echt.

Geweldig was het op Ibiza. Eindelijk weer eens samen weg. Met z’n tweeën.

Handdoek in de ring gooien. Dat wil ik soms wel eens op Instagram. Ik mis veel, kom tijd tekort om echt alles bij te houden en iedereen te woord te staan. En daar baal ik van want de verbinding met mensen, de leuke berichtjes, het lachen en de inspiratie is toch waar het om draait voor mij op Instagram.

Ideaal zou het zijn als de dag 36 uur had.

Jaloezie is een lelijk monster. Net als afgunst. Net als lelijkheid, en dan heb ik het niet over een scheef oor of een dikke neus.

Kapot moe, dat was ik een poosje. Ik ben weer bij, nog niet helemaal maar het komt goed.

Liefde van mijn leven. Het besef dat ik hem heb is ineens weer heel erg aanwezig. Ook bij hem. We groeien nog meer naar elkaar toe. Hoe is het mogelijk na bijna 19 jaar.

Mama ben je niet even maar voor het leven.

Niks van aan trekken. Als enorm gevoelig mens wel eens lastig.

Ondernemend, zeker maar soms ook enorm lui.

Peter is mijn mattie.

Quatsch is een mooi woord. Ik vind best veel dingen quatsch maar die hou ik lekker voor mezelf.

Rechtdoor en niet om de dingen heen draaien. Soms lastig. Nee zeggen is niet mijn sterkste kant maar ik leer.

Serieus ben ik ook. Momenteel zit ik weer in een fase, waarom, waarvoor en waarheen. Vermoeiend soms.

Twijfels over wat ik nou wil. Ja beroemd worden en dan rentenieren op een warm eiland maar of dat nog gaat lukken? (Sarcasme modus aan please)

Universum wat ben je groot. Mijn hoofd vindt het soms lastig te bevatten dat er zoveel meer is. Dat ons leven maar een knip is op het grote geheel. Dat achter elk mens gedachtes zitten. Dat we maar even hebben hier. Dat ik het graag goed wil doen in dit leven. Ik geloof in meer. Dat ik niet weet wat dan. Dat ik ook geloof in dood = dood. Dat dus.

Verlies van mijn moeder en schoonmoeder op een dag. Dat is nog steeds iets wat ik niet kan plaatsen. We hebben eigenlijk nooit echt kunnen rouwen, Peter en ik. Onze moeders gingen beide dood binnen 24 uur. Waarom?

Waanzin wat er nu gebeurt in Afghanistan. Ik weet je politiek uitlaten is niet slim maar mijn hart huilt om alle mensen, vrouwen, kinderen die daar nu zijn. Zo intens verdrietig.

Xantippe, ja ik ben wel eens een feeks.

Yoga, dat wil ik nou ook al jaren proberen. Alleen ik ga niet graag in een groepje zitten te stunten. Uitstelgedrag dus.

Zonder te lachen en dansen gaat hier geen dag voorbij. Het is toch – hoe moeilijk soms ook – aan mezelf om gelukkig te zijn. Ik hou van het leven, van mensen en zeker van lachen en dansen. Zelfstudie wil ik er ook nog aan toe voegen. Ik geloof dat dit een proces is wat nooit ten einde komt. Ik zit er in ieder geval weer in.

Liefs Andrea

Meer persoonlijke blog vind je hier