Australisch of Nederlands?

‘Wat is ze nou?’ Hoor ik jullie denken. ‘Praat altijd Engels, maar dan toch ook weer Nederlands. Komt uit Australië maar dan woont ze in Haarlem. Hoe zit het nou?’ Ik zal het je vertellen. Ik ben geboren en getogen in Nederland. In het midden van het land. Had ook nooit echt plannen om naar het buitenland te gaan ook. Maar ja, toen wilde ik ‘zakenvrouw’ worden en studeerde ik International Management. En daarvoor moest ik een semester ergens anders studeren en op stage. In het buitenland. Zodoende kwam ik eerst in Engeland terecht. Ik studeerde in Bournemouth en vond het eigenlijk wel leuk!

Zweden.

Toen ik daar woonde kreeg ik een vriend, een Zweed, dus toen het tijd werd een stageplek te kiezen zocht ik Scandinavië op. Ik werkte een jaar in Kopenhagen tijdens mijn laatste jaar studie en verhuisde vervolgens naar Zweden om een Masters in International Business te studeren. Tja, en toen? Na anderhalf jaar in Zweden was ik klaar. En wist het niet. Ik kreeg een baan aangeboden in Brussel en besloot die aan te nemen. Toen woonde ik ineens in België. Ook hartstikke leuk. Na anderhalf jaar ging mijn bedrijf naar Zwitserland verhuizen. Ging ik mee of ging ik naar Australië waar mijn toenmalige vriend vandaan kwam?

En daar was Australië. 

Ik besloot het erop te wagen. Dit was in 2002. Ik vond Australië geweldig, Australiërs geweldig en Sydney geweldig en bouwde er mijn professionele carrière in de farmaceutische industrie op. Ik kwam mijn man tegen in 2005, we kregen twee kinderen en alles ging heerlijk zijn gangetje. Ik praatte thuis zoveel mogelijk Nederlands met de kids, maar het bleven toch rasechte kleine surfie Australiërs. Mijn man sprak ook (nog) geen Nederlands. Toen na 14 jaar in Sydney mijn man een te gekke aanbieding kreeg voor een baan in Europa (land naar keuze) besloten we het roer eens om te gooien.

Tell me, wat ben ik?

We kozen voor Nederland, het land van opa en oma, tantes en ooms, nichtjes en neefjes, en verhuisden naar Haarlem. Wat een top stad. De kinderen gingen meteen naar een Nederlandse school, wat een opgave, maar ze zijn nu vloeiend tweetalig. Thuis spreken we Engels. Mijn Engels is beter dan mijn Nederlands. Ik schrijf makkelijker in het Engels dan in het Nederlands. We voelen ons expats, maar wel heel thuis. Ik heb twee paspoorten en ben voor de wet net zo Nederlands als Australisch. Tenminste, ik moet wel in Nederland continu kunnen aantonen dat ik banden heb met Nederland, want ik pas nog steeds nergens in een hokje en mijn kids ook niet. Life admin, zoals ik het noem, is een nachtmerrie. Maar het komt altijd goed. We wonen in ons paleisje en blijven voorlopig nog even hier. Uiteindelijk gaan we terug, maar wanneer? Dat blijft de grote vraag. Dus jullie mogen zelf beslissen, ben ik Nederlands of Australisch?

Liefs, Marieke