Mijn relaas deel #35
De weken vliegen voorbij en toch is daar die verveling. Dat het allemaal maar duurt en duurt. Dat ik heel graag gewoon weer eens de stad in wil. Winkeltjes in en uit. Lekker lunchen of een kop koffie met een appelflap nuttigen, hoe simpel maar zo lekker. Praten met vreemden over het weer of gewoon een lollige opmerking plaatsen. Daar ben ik goed in namelijk. Maar helaas, nog even niet, nog steeds niet.
Niet dat ik niks te doen heb. Ik heb het echt wel druk. Wat zeg ik, ik behang, verf, sleep met meubels en krijg aardig wat gastblogs aangeleverd voor mijn rubrieken ‘Oudere meisjes’ en ‘Thuis bij.’ Maak reels waar ik dan ook wel een dagdeel mee bezig ben en doe ook nog aan TikTok these days! Nee ik verveel mij niet op werkvlak maar thuis gewoon. Begrijp me niet verkeerd. Peter, Teun en ik kunnen het prima met elkaar vinden maar na een jaar met elkaar is er gewoon de behoefte aan anderen.
Zo ben ik al een jaar met Marieke aan het uitgaan naar een 80th party. Stond gepland voor april vorig jaar, werd verzet naar april dit jaar en kregen deze week te horen dat het helemaal niet doorgaat. Wil ik dolgraag met Teun een tripje naar Berlijn maken, bespreken we ook al maanden maar ook dit blijft hangen in de pijp. Heb ik een make-up class vorig jaar januari geboekt om met Kim te doen maar is dus ook steeds verschoven. Van die dingen, dingen die ik echt ga missen onderhand.
Ja ik weet het, ik mag niet klagen. Ik woon fijn, heb een leuk gezin, tof werk en geen zorgen over faillissementen of het vooruitzicht echt te verzuipen in de crisis. Geen gewelddadigheid waar veel mensen nu mee te maken hebben. En toch klaag ik even. Want wat ik voel in de maatschappij begrijp ik echt en ook ik kan steeds moeilijker positief blijven. Teun zit al 3 maanden thuis onderwijs te volgen. Nu mag hij over twee weken een dag of twee weer naar school waar ze met man en macht proberen anderhalve meter toe te passen. Onmogelijk als je het mij vraagt. Het ging net zo lekker met hem op school. En nu verliest hij toch alle contact met leraren en leerlingen. Ook al zien ze elkaar via zoom dagelijks. Een groot gemis. Iets waar ik mij zorgen over maak.
Wat een mazzel hadden we wel met het weer afgelopen weken! Het was toch enorm genieten van het schaatsen en daarna van 20 graden! Je zag mensen gelijk naar buiten gaan en elkaar opzoeken, dat hebben wij niet gedaan maar ik begrijp het wel. En ja ik weet ook dat het niet meehelpt. Dat het wat C aangaat verkeerd is. I know maar ik begrijp het wel. Zo dubbel. Zo dubbel dat ik echt soms in de knoop kom met mijn eigen gevoel. Vloek echt als ik de beelden op tv zie. Blijf thuis stelletje … vul maar in. En toch begrijp ik het. Rollercoaster in mijn hoofd.
En dan nu, vorige week werd van alles versoepelt maar dan zo onduidelijk. Ja ik mag naar de kapper. Ik mag zelfs gaan winkelen, op afspraak. In een lege winkel, zonder anderen, hooguit een half uur. Wat ik al zei, Teun mag naar school waar alles op anderhalve meter moet gaan plaatsvinden. Ik vind het lastig lieve mensen. Verlang enorm naar mensen, naar schoenen passen, naar parfum (desnoods zweet) ruiken van iemand die langsloop, naar een vriendelijke lach die ik kan zien, naar een schouderklopje geven, naar een knuffel van een vriendin, naar het normale leven. Maar we moeten nog even.
Daarom heb ik mij voorgenomen de komende weken naar de kapper te gaan, de schoonheidsspecialist te bellen en die afspraak te maken bij de schoenenwinkel en mijn favoriete boetiekje. Gewoon even in contact met anderen. Mezelf ook een beetje pamperen. Heerlijk! En dan hoop ik weer energie op te doen totdat we naar buiten kunnen, want de tuin als verlengstuk nu zou echt schelen, gelukkig staat de lente om de hoek!
Hoe staat het met jullie? Eerlijk, hoe is het nou met jou? Hou je je sterk maar voel je je ook wel eens alleen, eenzaam en komt het je strot uit die hele crisis? Ik denk dat soms er even over klagen oplucht. We zijn een sterk volkje maar even het hoofd laten hangen, even schoppen tegen alles kan enorm opluchten. Deze blog schrijven lucht op. Dus vertel, hoe gaat het met jou?
“Als je het niet meer trekt moet je duwen”
36 Reacties
Ja ik voel je. Ik heb er ook last van, gewoon zo bleeegh allemaal!! Gister luchte ik mijn hart ook al een beetje in m’n blog. We proberen steeds allemaal onze mond te houden. We willen niet het verkeerde idee geven.. Maar de koek is gewoon op en ik vraag me af of het allemaal nog tegen elkaar opweegt.
Goed idee van je om gewoon die afspraken in te plannen. Ik verzet me er tegen omdat ik het stom vind maar misschien is het best een goed idee
Lieve Andrea, je beschrijft precies hoe ik me voel! Dat je die mensen op tv vervloekt, maar ook begrijpt. En dat je snakt naar die ‘gewone dingen’ die inmiddels niet meer zo gewoon zijn. Gewoon ff winkelen, gewoon ff eenkoffie drinken, gewoon ff naar vrienden of familie, gewoon ff naar een verjaardag… en zo kan ik nog wel even doorgaan.
Maar samen kunnen we het!! Het komt goed!!! Daar vertrouw ik op!
Dikke knuffel, Sandra
Zo dubbel he! Ik begrijp de jeugd echt! maar het mag niet.. pfff
Het is ook stom maar ik wil eruit, gewoon even eruit!
Oh mennnn hier ook hoor , mijn energie en zin staat op nul gewoon omdat je die dingen nodig hebt om dr zin an te krijgen … kan van een paar uurtjes keutelen enorm veel energie krijgen dat mis ik … ik kak zo in !
Dikke knuffel lieverd !
Xxxxxxxxx
Ja dat! inkakken inderdaad! Eerst afspraken maken voordat je een kwast kan hlen.. zulke dingen.
Precies hetzelfde!!! Begrijp je zo! Kijk ik in de spiegel, zie ik een halve wenkbrauw. (Ik verdenk mijn vriend) Wallen. (Oh welkom zon en lente) Grijze haren. (Kapper geboekt: wat een genot)
Wij houden ons zo goed aan alle Corona regels dat ik me ook afvraag of ik niet eens wat moet laten vieren. De teugels. Maar ik wil zo graag m’n baan behouden, net als iedereen. Dus hoe eerder het de wereld uit is hoe beter. En tegelijkertijd die idiote dankbaarheid voor álles wat er nog is. Voor de rijkdom waarin ik leven mag. Voor m’n positieve glas is altijd halfvol houding.
Die gelukkig altijd overheerst.
En zodra het kan ga ik nieuwe wenkbrauwen kopen. Maar alleen dan dikke kus!!!
Een halve wenkbrauw?? Hahaha! Hier ook altijd positief maar soms ook even niet..
Hey Drė…
Ik heb het ook helemaal gehad.
Ik hou me echt wel aan de regels maar zou zo graag mijn vriendinnen willen knuffelen.
Ik zoek ook steeds meer contact…corona proof…op. soms denk ik dat ik het niet meer trek. En dan zijn er dagen dat je een wandel date hebt met een vriendin of ik verwen mezelf met een leuk bloesje. En die dagen zijn goud waard.
Volhouden meid. Alvast een hele dikke knuffel
Enerzijds ben ik er helemaal klaar mee zoals wij allemaal eigenlijk. Anderzijds is dit voor Benthe en mij persoonlijk allemaal wat minder erg. Wij zijn nu bijna 1,5 jaar na het overlijden van Marcel even niet ‘anders’. Wat wij niet kunnen/mogen mag de rest van het land, herstel de wereld(!) ook niet. Dus voor ons is de confrontatie wat minder groot. Neemt niet weg dat ook wij wel verlangen naar ‘normaal’. Al vraag ik me af of het dat ooit weer helemaal wordt.
Tot die tijd hebben we het er maar mee te doen. Dikke virtuele knuf van mij! X
Ah ja lieverd, zo is ze de situatie voor edereen weer persoonlijk anders. Hier ook geen uitbundig leven maar begin toch steeds vaker het gevoel van opgesloten te zitten te voelen…
Och ja, ik geloof dat bij zo’n beetje iedereen de rek er wel uit is. Zelfs bij mij, die normaal gesproken al geen bruisend leven heeft, is de rek eruit. Wel heb ik aankomende woensdag een kringloopwinkel tripje ingepland. Het begon met één afspraak bij de kringloop in eigen stad. Toen dacht ik; ik kan ook wel naar de andere gaan in de andere stad. En als ik daar toch ben, dan kan ik óók nog wel naar die andere in wéér een andere stad! En toen zag ik tussendoor ook nog iets leuks op marktplaats in diezelfde stad, dus hop, daar ook maar heen. En om de tussentijd tussen de laatste twee afspraken op te vullen, heb ik maar een afspraak gemaakt bij een vierde kringloopwinkel Ik denk dat ik woensdag afgepeigerd weer thuis kom. Maar hopelijk voldaan.
Wat ik hiermee wil zeggen? De rek is eruit, maar ik veer zoveel mogelijk mee. Denk ik. Zoiets.
Fijne nieuwe week!
Precies dat, de rek is eruit. We hebben een lichtpunt nodig.
Ja we houden ons eraan maar men ik zou soms wel willen schreeuwen!!
Hi lieve Andrea, je hebt het weer heel herkenbaar verwoord, ik voel me ongeveer hetzelfde. Beetje extra stress omdat de school waar ik werk ineens moeilijk doet over betalen. Kon er ook nog wel bij. Maar ik, of het leven, vind wel weer een oplossing, ik schilder in ieder geval door. De ene dag in positieve vibe, de andere dag met zorgen. Vandaag met een strijdlustig gevoel . Liefs Lucienne
Nou lekker dan.. alsof je het niet al moeilijk genoeg hebt…
Ik denk dat iedereen dit gevoel heeft. Nou ja in ieder geval veel. Toen ik de beelden in het vondelpark zag maakte mij dat zo boos en verdrietig. Denk na mensen dit kan niet. Nu niet. Ik begrijp het niet, ik ik ik dat gold daar in het vondelpark. Nog even doorbijten en hopen dat de vaccinaties een keer opschieten. Ik maak verder nog geen afspraken. Maar oh zo fijn dat de lente om de hoek staat.
Xxx
Ik snap de jeugd wel Yvet, nee ik keur het niet goed maar ik snap ze wel. Ze zijn jong en missen al een jaar waar het op hun leeftijd om driaat. De rek is eruit…
Zakelijk gezien gaat het gelukkig nog steeds goed. Ik mis het wel dat vrienden van ons niet meer gezellig komen eten of andersom. Mijn schoonmoeder van 82 al langer dan een jaar niet gezien. En corona maakt ook mijn reisbewegingen nog moeilijker dan ze normaal gesproken voor mij al zijn dus begin ik al helemaal niet aan een trip naar het westen. Dus ook de kinderen van mijn man al langer dan een jaar niet gezien en ook een goede vriendin van mij die in Waddinxveen woont niet. Rotterdam hierdoor ook al een tijd niet bezocht. Ik mis het even snel uit de auto springen om vervolgens ergens naar binnen te vliegen om iets te halen zonder dat je eerst een mondkap voor moet doen of handschoentjes aan. Maar wat ik vooral heel naar vind is de verdeeldheid in het land, hoe je er zelf ook achter komt dan mensen waar je veel omgang mee had er heel anders in staan en dat respecteer ik uiteraard maar ik praat er dan verder niet over met ze. En ik walg er van hoe sommige politieke partijen er momenteel misbruik maken van het feit dat zoveel mensen corona zat van zijn. Hoop dat je er wijs uit wordt want ik heb in één ruk van alles door elkaar zitten tikken geloof ik. Mooie dag lieverd.
Hoi Andrea. Ik word enorm verdrietig van de verdeeldheid en het geroeptoeter van iedereen die het beter weet. Ik ben hoogrisico vanwege de transplantatie. Mijn vriendinnengroe iest tich voor samenkomen ook in de lockdown en ik ben daar erg verdrietig van. Waar is de solidariteit. Goed ik kan niet anders dan accepteren. Maar ik mis ze…en als mensen wel veel contact hebben met andere mensen lopen ze meer risico op waardoor ik ze niet kan bezoeken/zien. Ik voel me bij tijd en wijlen erg eenzaam. Ik raapmezelf wel weer bij elkaar en het mooie weer helpt maar het is een zware bizarre tijd. Liefs van mij !! Marilu
Dat snap ik lieve Marilu, het is zo dubbel. Som wordt nu ook duidelijk dat we niet met iedereen op een lijn zitten.. dikke kus X
Ooh herkrnbaar! Op mijn tong moeten buiten tegen bekenden en vrienden.. de verdeeldheid vind ik al maanden eng voelbaar. Nu is mijn rek er ook een beetje uit. Maar we moeten nog even, het moet.
He lieve Dré, herkenbaar voor vele denk ik zo..! Ook voor mij! Daarbij heeft ‘n heel vervelend akkefietje in de familie ervoor gezorgd dat ik even helemáál uit balans was. Heb mezelf even streng maar rechtvaardig toegesproken én gehuild én geschreeuwd, en oke..het gaat wel weer, dat luchte zeker op, maar ik ben er zó klaar mee.. zin om de kroeg in te duiken, over de drukke markt te struinen enz,enz.. maar we houden ons keurig aan de regels in de overtuiging dat het goed komt! Hoewel ik er van overtuigd ben, dat er ‘n nieuwe vorm van “normaal” komt voor vele..! Dikke knuf Sylvia X
Wat lief je vraag aan het einde van de blog.
Het is waardeloos, ruk en kut, maar toch ben ik optimistisch en trek ik het nog prima. Het lukt me kennelijk om toch te focussen op alles wat ik wel heb. Gezonde familie en godzijdank kinderen in de basisschoolleeftijd die weer naar school gaan. Als ik zie hoe flexibel en veerkrachtig zij zijn dan overheerst trotsheid op mijn gezin. Op de hele wereld heb ik geen invloed. Alleen op mezelf. Xx
Teun is ook veerkrachtig, heeft niet echt last (zegt tie) maar ik zie hem al een jaar op zolder zitten.. op deze leeftijd ga je niet buiten spelen maar op en bij de school hangen. En dat mag niet.. gelukkig gaat hij 2x per week naar Atletiek en ziet daar ook vrienden.
Ah wat naar zeg! Kom t er dan nog eens bovenop.. ik zie uit naar normaal!!
Herkenbaar hoewel wij wel met een paar vrienden afspreken, vooral onze beste. Ik noem ze maar mijn bubble vrienden. Dus ik trek het nog wel.
Moet wel zeggen dat ik sinds een jaar AD slik (die vrolijke Naat? ja die Naat!)
Ik kan veel beter relativeren en dingen anders zien dus merk dat ik minder last heb van dingen waar ik vroeger depressief van werd. Nu heb ik soms een dag een dip en dan vloek ik, huil ik en mopper ik.
Maar meestal kan ik dingen echt heel positief zien.
Ik trek het nog wel ff in de Corona, maar ik kan niet wachten op concerten, stappen, terrasje, hotel met vriendinnetje enz enz
Hi Andrea! Ik ben aan het rondneuzen op je verscheidenheid aan blogs, leuk!
Het is maar een rare tijd en daarom ook herkenbaar. Al probeer ik me dan ook veel bezig te houden met DIY klussen in ons huis en daarover te Bloggen en nog veel belangrijker: wachten op onze dochter waar ik eind Maart van ben uitgerekend:). Maar dat er af en toe van die dagen tussen zitten, zal ik niet ontkennen!
Groetjes
Wat een mooi vooruitzicht! En ook wel moeilijk in deze tijd lijkt me. Geniet nog even van de laatste weken!
Wat is AD? Sorry weet ik echt even niet.. Bij mij is de rek er wel uit, ik vind t vooral zwaar gaan wegen voor Teun..
⚫
zwart bolletje terug 😉
Hè liefje begrijp je helemaal ,heb hier ook last van ,4 kinderen die je niet mag zien ,koffietje drinken met mijn zus .Dagje Maastricht ,wil ook niet klagen ma heb soms zin om te janken .Wat hadden we het goed zonder het te beseffen !Hoop dat het snel betert ,komt goed hè .Fijne nieuwe maand
Het duurt en duurt maar he..
Lieve Andrea… Ik ken jou natuurlijk niet echt, alleen van instagram, maar wat heb je dat mooi geschreven… Is ook allemaal zo…. het duurt te lang, het bevliegt mij ook soms… Maak me zorgen om de 3 kleinkinderen, vorig jaar al weinig met ze kunnen doen.. wel naar landal een huisje gehuurd maar dan weer afspraak maken voor zwembad!! Nix kan spontaan.. Het winkelen mis ik ook enorm…feestjes…knuffelen van familie en vrienden…
Hoop ECHT dat als iedereen gevaccineerd is…. Dat alles weer kan en mag… Maar tot die tijd zover is… Graag de terrassen open en de bars en hotels… Ieder hoort erom te denken… Afstand en hygiëne… Dan moet dat toch kunnen… kom op! Laten we positief nog ff volhouden!! Iedereen de schouders eronder, geniet van wat NU mag… Koop een mooie bak hyacinten en neem heerlijk glas wijn… Andrea… Fijne dag…
Dat spontane ook he, even een winkel binnenwippen omdat je iets nodig hebt.. nee eerst mondkapje om en dan kijken of je uberhaupt naar binnen mag.. pfff