Mijn Relaas week #27

De week was best saai, ziek zijn is natuurlijk niet echt enerverend al had ik een leuk tripje naar de teststraat waar ik een flater beging. Ach het zal ook eens niet. Niet lachen oké. Leuk dat je weer meeleest, mag ook wel eens gezegd worden! 

Begin van de week

Maandag is boodschappen dag en aangezien ik al een hele poos niet was geweest (gips en zo) had ik er gewoon zin in! Wie had dat ooit gedacht, dat naar de Jumbo gaan een heus uitje zou worden. Corona was voor mijn gevoel een beetje naar de achtergrond geschoven. Ik bedoel niet in onze gedragingen want wij zijn al maanden uitermate braaf. Maar meer in mijn hoofd. Het was er wel maar had niet meer zo de overhand als in die beginperiode. En nu was het weer helemaal terug. Bam. En dat zou deze week nog erger worden.

Maandag avond werd ik schor en voelde ik mijn jaarlijkse verkoudheid/griep opkomen. Elk jaar om deze tijd loop ik een week te snotteren en in het ergste geval lig ik 3 dagen plat. Gelijk wist ik ‘dit wordt testen’ zeker nadat ik in de nacht het gevoel had scheermesjes te hebben ingeslikt.

Dinsdag ochtend hing ik aan de telefoon om een afspraak te maken voor een Corona test. Ook al kwam ik bijna nergens ik had toch iets opgelopen. Dat vind ik wel frustrerend trouwens, doe je zo je best loop je nog iets op. Zorgen om mezelf heb ik niet snel maar gezien het tbc-verhaal nu toch iets sneller. Maar de meeste zorgen gingen toch naar Kim en Soof. Die waren van het weekend nog geweest. Bellen dus.

Daarna ben ik de trap gaan behangen met het prachtige behang van Graham & Brown. Zulke samenwerkingen maken mijn werk echt leuk! Ik vind het tof om juist buiten de randjes te kleuren en als ik dit dan mag doen in opdracht is dat natuurlijk nog leuker! Natuurlijk schreef ik er een blog over. Het was zo gepiept, gelukkig maar want een aantal uren later zette de verkoudheid goed door. Koud, warm, koud, koppijn, niezen, waterogen, snot, verhoging en keelpijn vielen mij ten deel. Uitzieken op de bank was erg aantrekkelijk en dat heb ik dan ook gedaan.

Het midden

Woensdag al lekker vroeg moest ik testen. Met een zwaar hoofd en toch wat huiver voor die wattenstaafjes van een meter lang reed ik naar de teststraat. Nou echt ik heb mijn ogen uitgekeken! We zijn echt beland in een sciencefictionachtige situatie met zijn allen. De mondkapjes overal, de sluitingen van alles wereldwijd en dan zo’n teststraat. Jeetje het hakte er best in bij mij. Steeds vaker denk ik dat moeder aarde zich wreekt, ons wil wakker schudden. Is dat ook een complot gedachte trouwens?

Ik was aan de beurt en reed mijn auto de teststraat in. Zweterig met rood doorlopen ogen en een loopneus keek ik de gozer aan die helemaal verpakt in een blauw pak terugkeek. Toen zei ik de volgende legendarische woorden tegen hem ‘als je gaat porren met je staaf dan doe ik mijn ogen dicht oké’ hij keek me aan en ik zag aan zijn ogen dat hij glimlachte. ‘Dre, wat zeg je nou’ was alles wat ik kon denken. Toen sprak de beste jongeman mij toe ‘oké mevrouw dan is het nu tijd om uw ogen dicht te doen’ de schat. Met mijn mond open, licht hijgend en flink zwetend inmiddels kneep ik mij ogen dicht en draaide mijn hoofd naar hem toe. Gênant, toch wel.

Ik moest een beetje kokhalzen maar verder viel het mij alles mee! Dat staafje in mijn neus was raar maar het tellen (3 sec) gaf mij wel fijn een houvast. Ik was klaar, bedankte de gozer vriendelijk en was blij dat ik weer terug naar de bank kon. Uitzieken. Met een ervaring rijker.

Donderdag voelde ik dat ik het ergste gehad had. Deze dag stond in het teken van het wachten op de uitslag. Bijna niemand wist dat ik getest was, ook Kim niet. Waarom paniek zaaien als je nog niks weet. En ik ken mijn kind, die had zich om mij zorgen gemaakt, onnodige zorgen bleek in de middag. Het verlossende telefoontje kwam.

Voordat de beste meneer mij de uitslag gaf moest ik eerst nog 3 vragen beantwoorden. De uitslag was negatief. Toch opgelucht. Ik deed de rest van de dag rustig aan maar verheugde mij stiekem alweer op morgen, dan kon ik weer boodschappen doen, haha. Het is bijna triest. Klote Corona.

Vrijdag stond ik vol goede moed op. Geen corona wel nog flink verkouden maar makkelijk in staat om boodschappen te doen. Ik besloot om een feestje te bouwen met manlief en kocht een fles champagne en de allerlekkerste biefstuk ever. We genoten, dat snap je. Lachend, dansend en zingend brachten we de avond door. Ik mag die man van mij wel. En die biefstuk komt op het kerstmenu. Hemels.

En het weekend

Zaterdag ging gemütlich voorbij. Afgelopen week heb ik een heel toffe Netflix serie gekeken namelijk The Queen’s Gambit. Zaterdag keek ik de laatste twee delen. Een aanrader vind ik, het gaat over een Amerikaans weesmeisje Beth Harmon wat uitgroeit tot een schaakkampioene. Maar het gaat ook over eenzaamheid en verslaving. De moeite waard om te kijken.

Zondag hebben we uitgeslapen, heerlijk gewandeld en formule 1 gekeken. En ik denk veel na momenteel. Naast dat ik flink verkouden ben heb ik ook een opvlamming van de reuma. Knie loopt weer vol en beide polsen zijn pijnlijk. Ik moet hier iets aan gaan doen. Medicatie staat pas geplant vanaf februari maar ik denk na over krachttraining of zoiets. Mijn lijf laat me in de steek en ik ben er behoorlijk klaar mee. Reuma Sucks. Maar ik ben een Beagle.

Beagle staat synoniem voor Bikkel. 

Meer weekblogs lezen doe je HIER!