Mijn relaas deel #29

Nieuwe week nieuwe kansen! We hadden er zin in. Er moest gewerkt worden maar ook geknutseld. We werden getest en gingen van emotie naar emotie. Wel sint of geen sint? Dat was wel the question afgelopen week. Hoe het afliep lees je natuurlijk hieronder 😉 

Begin van de week

Maandag was boodschappendag. Maandag is altijd boodschappendag. Ik ben eigenlijk een saaie muts met vaste boodschappendagen. Regelmaat werkt voor mijn chaotische brein nu eenmaal het beste. Het kan soms heel druk zijn in mijn hoofd namelijk en dan is structuur fijn. Ik heb ook altijd haast, loop alsof ik de bus moet halen en ga altijd rechtstreeks op mijn doel af. Een beetje opgejaagd wel. Ook thuis ben ik vaak onrustig, de laatste tijd steeds vaker. Dat wijt ik aan Corona, ik wil eruit. En de overgang, die wil er blijkbaar ook uit.

Dinsdag ben ik begonnen met het smeren van de oestrogeen crème. Dat vind ik best spannend, wat gaat dit doen? Word ik wat rustiger vanbinnen? Gaat het nachtzweten weg? Elke dag ga ik opschrijven hoe ik mij voel en of ik verandering merk. Ik hou jullie daarvan natuurlijk op de hoogte in mijn blogs over de overgang.

Het midden

Woensdag was woensdag. De week doormidden en een mooie blog over een fijn ouder meisje. Trots op deze rubriek! Steeds stel ik dezelfde vragen maar de antwoorden zijn altijd verschillend, inspirerend, soms ook een beetje verdrietig maar altijd mooi.

Donderdag stond ik in de krant! AD de Dordtenaar had de dag ervoor gebeld of ik mee wilde werken aan een rubriek over interieur en Instagrammers. Superleuk natuurlijk. Het is een leuk stukje geworden waar ook andere leuke Instagrammers aan hebben meegewerkt. Ik zou zeker even kijken 😉

Donderdag moesten we ook weer testen. Teun was woensdag verkouden thuisgekomen en op zijn school heerst Corona. In de avond werden Peter en ik ook verkouden. Zo stom. Normaal gesproken snuit je je neus, nies je een keer hard en ga je over tot de orde van de dag. Nu niet. Nu moet je gelijk bellen en testen. Ik was er al eens geweest, Peter en Teun niet. Ze keken hun ogen uit in die teststraat. Het is echt net een slechte film.

Ik vreesde voor het Sint feest dat we bij ons zouden vieren met Kim en consorten. Voor Soof zou dit de eerste keer Sinterklaas worden en al snapt ze er de ballen van dat wil je gewoon vieren. Ik had ook enorm geknutseld, we hadden lootjes getrokken en zouden surprise maken met gedichtjes. Corona is stom. Punt.

Vrijdag zaten we dus noodgedwongen te wachten op bevrijdende telefoontjes van het GGD. De laatste uitslag kwam rond 16u en was negatief! Pfff gelukkig we konden weer door. Het Sint feest kon gewoon plaatsvinden. Opa en oma waren very blij. We hadden er zo naar uitgekeken. We gingen op de valreep de boodschappen in huis halen, ik deed een vreugdedansje in de winkel en keek ondertussen ook heel vuil naar een hele irritante meneer. Echt ik zeg je, ik moet dat vaccin hebben zodat ik mij weer normaal ga gedragen. Erger mij veel sneller aan mensen en dat is stom en nutteloos.

En het weekend

Zaterdag kwamen ze al vroeg, Kim met haar gezin. Wat was Soof weer gegroeid! Er zaten drie weken tussen sinds ik haar voor het laatst gezien had. Ze houdt haar hoofdje zelf rechtop, kan omdraaien en lacht. Ze lacht eigenlijk zodra je tegen haar praat (met belachelijk hoog stemmetje) en is echt een makkelijk lief meisje.

Ik ben normaal niet van het knutselen, vind het gedoe en het mislukt meestal. En toch had ik er nu wel echt werk van gemaakt, van mijn surprise. Ik had Peter getrokken. Mijn man, mijn liefste. Ik heb een heus sterrenstelsel gemaakt! Peter is erg geïnteresseerd in het heelal, heeft een verrekijker en leest er graag over. Ik had wel even ruzie met de zon, die wilde per se niet aan een doorzichtig draadje hangen. Tot drie keer toe geprobeerd maar de zon was te zwaar. Uiteindelijk is het gelukt om het aan elkaar te knutselen. Ik was gewoon een beetje trots op mezelf.

De knutselwerken van de anderen waren echt stuk voor stuk prachtig! Ik kreeg een mooie bewaardoos met mijn logo erop getekend en Teun schreef zo’n ontzettend ontroerend gedicht voor zijn zus – die hij had getrokken – dat we allemaal zaten te janken. Zo lief, dat kind verbaast me echt vaak de laatste tijd. Hij wordt groot en zelfstandig, kan en weet veel meer dan ik af en toe denk. Zo zei hij laatst ‘mam als je stemt op de top2000 (wat hier traditie is) wil je dan ook op het nummer van Rick Ashley stemmen?’ Say whut? Rick Ashley Teun? En toen deed hij het Rick Ashley dansje!! Teun is van de memes (don’t ask zoek het maar op) en daar is Rick een hit. We hebben nog even samen gedanst ook. Dan ben ik gelukkig.

We hebben genoten, aten veel en dronken een glaasje (ja oké twee maar meer niet het is tenslotte een kinderfeest) deden nog wat spelletjes en knuffelden tot bedtijd met Soof. Het was een geslaagd Sint feest geworden.

Zondag hebben we nog heerlijk ontbeten met elkaar en alles knutsels nog eens goed bekeken. We gaan dit gewoon volgend jaar weer doen, het maakt zulke mooie herinneringen. Toen Kim met haar gezin weer naar huis was heb ik niks meer gedaan.

Alleen nog gestemd op de lijst der lijsten, de top2000 en Rick Ashley, You are in it!

Meer weekblogs lezen doe je HIER!